W kontekście wskazanej problematyki przytoczyć warto w pierwszej kolejności przytoczone powyżej regulacje PublTranspZbU. I tak, z art. 15 ust. 1 pkt 6 PublTranspZbU wynika, że organizowanie publicznego transportu zbiorowego polega w szczególności na określaniu przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem lub zarządzającym jest jednostka samorządu terytorialnego, udostępnionych dla operatorów i przewoźników oraz warunków i zasad korzystania z tych obiektów. Zgodnie zaś z art. 15 ust. 2 PublTranspZbU, określenie przystanków komunikacyjnych i dworców oraz warunków i zasad korzystania, o których mowa w ust. 1 pkt 6, następuje w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.

Z powyższych regulacji wynika więc uprawnienie dla rady gminy m.in. do określenia warunków i zasad korzystania z przystanków komunikacyjnych i dworców, których właścicielem/zarządzającym jest JST. W ramach tego uprawnienia rada gminy nie ma jednak absolutnej swobody legislacyjnej, musi bowiem uwzględnić inne powszechnie obowiązujące regulacje prawne. 

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Łódzkiego z 9.11.2021 r. (PNIK.I.4131.767.2021; źródło: https://www.gov.pl/web/uw-lodzki/2021). W rozstrzygnięciu tym organ nadzoru podważył m.in. zapisy ujęty w przepisie uchwały rady gminy: Bez zgody Gminy rozmieszczanie plakatów i ogłoszeń oraz prowadzenia innej działalności niż przewóz osób na terenie przystanków komunikacyjnych jest niedozwolone.

Na kanwie ww. zapisu w rozstrzygnięciu nadzorczym wskazano, że: (…)  § 4 ust. 5 załącznika do uchwały w części dotyczącej zakazu rozmieszczania plakatów i ogłoszeń, przekracza delegację ustawową wynikającą  z treści art. 15 ust. 1 pkt 6 i art. 15 ust. 2 PublTranspZbU. i wkracza w zapisy art. 63a § 1 KW, w którym wskazano, że: kto umieszcza w miejscu publicznym do tego nieprzeznaczonym ogłoszenie, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. 

W dalszej analizie podkreślono dodatkowo, że ustalanie zakazów w sytuacji, gdy zostały one uregulowane już w ustawie, stanowi istotne naruszenie prawa.

Warto jeszcze wspomnieć o ciekawym stanowisku wyrażonym w wyroku Sądu Najwyższego z 19.1.2021 r. (III KK 70/20), gdzie m.in. zaakcentowano, że dobrem chronionym przez przepis art. 63a § 1 KW jest porządek publiczny, w ramach którego miejsca publiczne są chronione przed zachowaniami polegającym na umieszczaniu różnego rodzaju ogłoszeń, plakatów, afiszów, ulotek, napisów czy rysunków, o ile miejsca te nie są do tego przeznaczone. Chodzi więc o przeciwdziałanie samowolnym zachowaniom naruszającym estetykę przestrzeni publicznej, w potocznym rozumieniu zaśmiecającym i szpecącym tę przestrzeń. 

Podsumowując, rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody jest prawnie uzasadnione. Rada gminy nie może powielać w uchwale w sprawie określenia przystanków komunikacyjnych na terenie gminy, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina oraz warunków i zasad korzystania z tych przystanków, zapisów o zakazie rozmieszczania plakatów i ogłoszeń. Ta materia prawna pozostaje bowiem w gestii KW. Lokalny ustawodawca nie może zaś wkraczać w materię, która już została dookreślona w innym akcie prawnym.