Na etapie skargi, skarżąca wskazała na utratę dochodu spowodowaną zajęciem przez komornika części jej wynagrodzenia. Pojęcie „utrata dochodu” zdefiniowano w art. 2 pkt 19 ustawy z 11.2.2016 r. o pomocy państwa w wychowaniu dzieci (Dz.U. 2016 r. poz.195), gdzie określono zamknięty katalog okoliczności powodujących utratę dochodu.
W katalogu tym utratą dochodu jest utrata dochodu spowodowana:
1) uzyskaniem prawa do urlopu wychowawczego,
2) utratą prawa do zasiłku lub stypendium dla bezrobotnych,
3) utratą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
4) utratą zasiłku przedemerytalnego lub świadczenia przedemerytalnego, nauczycielskiego świadczenia kompensacyjnego, a także emerytury lub renty, renty rodzinnej lub renty socjalnej,
5) wyrejestrowaniem pozarolniczej działalności gospodarczej lub zawieszenie jej wykonywania w rozumieniu art. 14a ust. 1d ustawy z 2.7.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1829 ze zm.),
6) utratą zasiłku chorobowego, świadczenia rehabilitacyjnego lub zasiłku macierzyńskiego, przysługujących po utracie zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej,
7) utratą zasądzonych świadczeń alimentacyjnych w związku ze śmiercią osoby zobowiązanej do tych świadczeń lub utratą świadczeń pieniężnych wypłacanych w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów w związku ze śmiercią osoby zobowiązanej do świadczeń alimentacyjnych,
8) utratą świadczenia rodzicielskiego,
9) utratą zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w przepisach o ubezpieczeniu społecznym rolników,
10) utratą stypendium doktoranckiego określonego w art. 200 ust. 1 ustawy z 27.7.2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2016 r. poz. 1842 ze zm.).
W katalogu tym nie przewidziano pomniejszenia realnego dochodu spowodowanego zajęciem wynagrodzenia w trybie egzekucji świadczeń pieniężnych. Oznacza to, że zajęcie wynagrodzenia przez komornika sądowego nie może mieć wpływu na ustalenie dochodu rodziny dla celów związanych z ustaleniem prawa do świadczenia wychowawczego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że ustawodawca w sposób ścisły określił zasady przyznawania świadczenia wychowawczego, nie dopuszczając tzw. uznania administracyjnego. W przypadku pierwszego dziecka prawo do tego świadczenia uzależniono od spełnienia kryterium dochodowego i nie pozostawiono organom możliwości przyznania świadczenia w razie przekroczenia tego kryterium. Sąd nie kwestionował trudnej sytuacji życiowej skarżącej i jej rodziny, niemniej takie okoliczności jak choroba córki (nieudokumentowana stosownym orzeczeniem o niepełnosprawność) czy też zadłużenie rodziny nie mogą mieć wpływu na określenie uprawnienia do otrzymania świadczenia wychowawczego na pierwsze dziecko.