W Dz.U. z 2017 r. pod poz. 773 opublikowano ustawę z 23.3.2017 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich oraz ustawy – Kodeks postępowania karnego.

Nowelizuje ona m.in. przepisy KK dotyczące kar za przestępstwa skierowane przeciwko osobom słabszym. I tak, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą nieporadną ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8 (dodany § 1a do art. 207 KK). Poprzednio za takie przestępstwo groziła kara pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, która obecnie grozi za znęcanie się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 210 KK, kto wbrew obowiązkowi troszczenia się o małoletniego poniżej lat 15 albo o osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny osobę tę porzuca, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Jeżeli następstwem czynu jest śmierć takiej osoby, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12. Poprzednio kary te wynosiły odpowiednio: do 3 lat oraz od 6 miesięcy do 8 lat.

Zgodnie z art. 211 KK, kto, wbrew woli osoby powołanej do opieki lub nadzoru, uprowadza lub zatrzymuje małoletniego poniżej lat 15 albo osobę nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Poprzednio groziła za to kara pozbawienia wolności do 3 lat.

Z art. 189 § 1 KK wynika, że kto pozbawia człowieka wolności, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Natomiast zgodnie z § 2, jeżeli pozbawienie wolności trwało dłużej niż 7 dni, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. Nowelizacja wprowadza tu § 2a, z którego wynika, że jeżeli pozbawienie wolności, o którym mowa w § 2, dotyczy osoby nieporadnej ze względu na jej wiek, stan psychiczny lub fizyczny, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Zmieniono także art. 156 § 1 i 3 KK, który w nowym brzmieniu stanowi, że kto powoduje ciężki uszczerbek na zdrowiu w postaci:

1) pozbawienia człowieka wzroku, słuchu, mowy, zdolności płodzenia,

2) innego ciężkiego kalectwa, ciężkiej choroby nieuleczalnej lub długotrwałej, choroby realnie zagrażającej życiu, trwałej choroby psychicznej, całkowitej albo znacznej trwałej niezdolności do pracy w zawodzie lub trwałego, istotnego zeszpecenia lub zniekształcenia ciała

– podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3. Poprzednio kara ta wynosiła do 10 lat.

Natomiast jeżeli następstwem wspomnianego wyżej czynu jest śmierć człowieka, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 5, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności . Poprzednio sprawca podlegał karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.