Wyrok TK dotyczący zgodności opłaty od skargi na odwołanie z Konstytucją

Uznał, że art. 34 ust. 2 ustawy z 28.7.2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) w zakresie, w jakim określa opłatę stosunkową od skargi na orzeczenie KIO, jest zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3, z art. 77 ust. 2 i art. 78 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Podstawą ostateczną objętych skargami orzeczeń był przepis art. 34 ust. 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zakresie, w jakim stanowi, że pobiera się opłatę stosunkową w wysokości 5% wartości przedmiotu zamówienia, którego skarga dotyczy. Oznacza to, że w zakresie, w jakim przepis ten stanowi o opłacie w wysokości większej niż 5 000 000 zł postępowanie przed TK zostaje umorzone ze względu na niedopuszczalność wydania wyroku. Istotą skargi konstytucyjnej jest bowiem kwestionowanie przepisu, który był podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie skarżącego, a który to przepis narusza jego konstytucyjne wolności i prawa. W wypadku żadnej ze skarżących ostateczne rozstrzygnięcie nie dotyczyło maksymalnej opłaty, a jedynie opłaty stosunkowej (5% wartości sporu), dlatego TK w niniejszej sprawie nie mógł badać maksymalnej opłaty. Wykraczałoby to poza ramy konkretnej kontroli konstytucyjności prawa.

W sprawie przedłożonej TK do rozstrzygnięcia przez skarżące spółki szczególne znaczenie miała kwestia dostępu do sądu. W ocenie TK konstytucyjność opłaty stosunkowej uwzględnia specyfikę postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jego złożony przedmiot oraz kompleksową regulację prawną, zapewniającą środki ochrony prawnej łącznie z uprawnieniem do zwrotu kosztów postępowania w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji. Procentowe określenie opłaty od skargi na orzeczenie KIO nie różni się od zasady naliczenia opłaty stosunkowej w sprawach o prawa majątkowe, określonej także jako 5% wartości przedmiotu sporu lub przedmiotu zaskarżenia. Wspólna dla kategorii spraw o prawa majątkowe wysokość procentowego określenia wysokości wpisu nie prowadzi do naruszenia istoty prawa do sądu w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego.