Tego rodzaju zapis jest w pełni zgodny z prawem. Zwykle wskazuje się jako warunek wprost wykorzystanie ciągłych 14 dni kalendarzowych wypoczynku, wiążąc to z zawartym w Kodeksie pracy wymogiem zachowania przynajmniej jednej części urlopu wypoczynkowego, by w roku ciągiem objął 14 dni. Samo korzystanie zaś z zfśs nie jest obowiązkiem pracownika, nie musi on składać wniosku o świadczenie.

Jednym z najczęściej występujących świadczeń z zfśs jest dopłata do wypoczynku niezorganizowanego, tzw. wczasy pod gruszą. W regulaminie gospodarowania środkami zfśs powinno się uszczegółowić tę formę wsparcia socjalnego pracowników, nie tylko poprzez odniesienie do kryteriów socjalnych, ale także poprzez np. określenie długości wypoczynku, która dopiero uprawnia do ubiegania się o dofinansowanie. Często praktykuje się w tym zakresie odniesienie do przepisów Kodeksu pracy o konieczności skorzystania w trakcie roku z części urlopu trwającej co najmniej 14 dni kalendarzowych (art. 162 KP). Przy takim obostrzeniu pracodawca uzyskiwać będzie łatwiej wypełnienie obowiązku narzuconego przez Kodeks pracy dotyczącego wykorzystywania urlopów, co niekiedy rodzi w praktyce pewne trudności.

Wskazany w pytaniu wymóg nie jest w żadnej mierze niezgodny z prawem. Zapis może nie jest do końca precyzyjny – nie został przytoczony dosłownie, więc trudno to określić – ale najpewniej opiera się na 10 dniach urlopu wypoczynkowego, czyli 10 dniach pracy, gdyż urlop wypoczynkowy udzielany jest na dni pracy wynikające z rozkładu. Przy założeniu dni wolnych rozkładowo pomiędzy tymi dniami oraz na początku i na końcu nakierowany jest właśnie na „zmotywowanie” do pełniejszego wykonywania wymogów stawianych w art. 162 KP.