W związku ze stosowaniem przepisów tego rozporządzenia w praktyce pojawiają się wątpliwości, czy dotyczy ono również takich podmiotów jak domy pomocy społecznej. Wątpliwości te resort zdrowia postanowił wyjaśnić, przekazując Naczelnej Radzie Pielęgniarek i Położnych stanowisko Głównego Inspektoratu Sanitarnego w tej sprawie (pismo MZ Departament Pielęgniarek i Położnych z 16.2.2015 r., nr IK 148037).
W piśmie z 11.2.2015 r. nr GIS-EP-NE-022-00001/AR/MI/15 Departament Zapobiegania oraz Zwalczania Zakażeń i Chorób Zakaźnych u Ludzi Głównego Inspektoratu Sanitarnego wyjaśnia, że kwestie zapobiegania narażeniu na szkodliwe czynniki biologiczne są regulowane nie tylko przepisami Kodeksu pracy oraz aktami wykonawczymi do niego, ale również innymi ustawami. Najszersze zastosowanie mają przepisy kodeksowe. Dotyczą one wszystkich miejsc pracy, w których w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych (np. wykonywanie iniekcji) występuje potencjalne narażenie na patogeny przenoszone drogą krwiopochodną (np. wirusy HBV, HCV, HIV), a więc również domów pomocy społecznej. Mimo, że rozporządzenie z 6.6.2013 r. jest rozporządzeniem wykonawczym do Kodeksu pracy, dotyczy ono jedynie podmiotów wykonujących działalność leczniczą. Wiąże się to z faktem, że w tych podmiotach występuje wysokie narażenie na zranienia. Natomiast domy pomocy społecznej oraz inne placówki pomocy społecznej nie są podmiotami wykonującymi działalność leczniczą, zatem obowiązki wskazane w rozporządzeniu z 6.6.2013 r. ich nie dotyczą. Dotyczą ich jednak obowiązki wskazane w Kodeksie pracy, w tym m.in. wynikające z art. 2221 § 1 KP, czy art. 215 pkt. 1 w zw. z art. 217 KP. Zdaniem GIS rozporządzenie stanowi w tym przypadku wskazówkę interpretacyjną dotyczącą poziomu zabezpieczeń pracowników.
Źródło:
www.nipip.pl
