Współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej

Z rozporządzenia wynika, że współczynnik intensywności zużycia energii elektrycznej określony w sposób wskazany w art. 53 ust. 2 ustawy z 20.2.2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 261 ze zm.; dalej: OdnŹródłaEnU), czyli jako stosunek kosztów energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby do wartości dodanej brutto obliczany jako średnia arytmetyczna z trzech ostatnich lat poprzedzających rok realizacji obowiązku, oznaczony symbolem Ei, oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

C – koszty energii elektrycznej zużytej na własne potrzeby w 3 ostatnich latach poprzedzających rok realizacji obowiązku, o którym mowa w art. 52 ust. 1 OdnródłaEnU, a w przypadku gdy działalność gospodarcza, o której mowa w art. 52 ust. 6 pkt 1 OdnŹródłaEnU, jest wykonywana w okresie krótszym niż 3 lata, w okresie wykonywania tej działalności, wyrażone w złotych,

GVA – wartość dodaną brutto w 3 ostatnich latach poprzedzających rok realizacji powyższego obowiązku, a w przypadku gdy wspomniana wyżej działalność gospodarcza jest wykonywana w okresie krótszym niż 3 lata, w okresie wykonywania tej działalności, wyrażoną w złotych.

Natomiast wartość dodaną brutto (symbol GVA) oblicza się dla:

1) jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 ustawy z 29.9.1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 351 ze zm.; dalej: RachunkU) w wariancie porównawczym – jako przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, powiększone o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

2) jednostek sporządzających rachunek zysków i strat zgodnie z art. 47 ust. 4 pkt 1 RachunkU w wariancie kalkulacyjnym – jako przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów pomniejszone o koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów, koszty sprzedaży oraz koszty ogólnego zarządu po wyłączeniu kosztów amortyzacji, wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, powiększone o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

3) jednostek sporządzających sprawozdania finansowe jednostki zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) na podstawie art. 45 RachunkU – jako przychody ze sprzedaży powiększone o pozostałe przychody, pomniejszone o koszty działalności operacyjnej po wyłączeniu kosztów amortyzacji oraz kosztów świadczeń pracowniczych, w tym kosztów wynagrodzeń oraz ubezpieczeń społecznych i innych świadczeń pracowniczych, oraz pomniejszone o pozostałe koszty operacyjne;

4) jednostek niesporządzających sprawozdań finansowych jednostki zgodnie z MSR – w sposób określony dla jednostek, o których mowa w pkt 1 albo 2.

Rozporządzenie określa też 3 inne wzory.

Po pierwsze, koszty udziału w systemie wsparcia odnawialnych źródeł energii w danym roku (symbol Ui), oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Eui – udział ilości energii elektrycznej określony w art. 53 ust. 1 OdnŹródłaEnU, w odniesieniu do którego został dla danego odbiorcy przemysłowego wykonany obowiązek z art. 52 ust. 1 OdnŹródłaEnU, w danym roku „i”, wyrażony w procentach;

Z_oi-z – udział, o którym mowa w art. 59 pkt 1 OdnŹródłaEnU albo w przepisach wydanych na podstawie art. 60 OdnŹródłaEnU, w danym roku „i”, wyrażony w procentach;

Z_oi-b – udział, o którym mowa w art. 59 pkt 2 OdnŹródłaEnU albo w przepisach wydanych na podstawie art. 60 OndŹródłaEnU, w danym roku „i”, wyrażony w procentach;

Ozjoi – jednostkową opłatę zastępczą oznaczoną symbolem Ozjo, o której mowa w art. 56 ust. 1 OdnŹródłaEnU, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh;

Ozjbi – jednostkową opłatę zastępczą, oznaczoną symbolem Ozjb, o której mowa w art. 56 ust. 1 OdnŹródłaEnU, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh;

Eoi – ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w danym roku „i”, wyrażoną w MWh.

Po drugie, koszty udziału w systemie wsparcia odnawialnych źródeł energii w danym roku (symbol Uoi), oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Eui – udział ilości energii elektrycznej określony zgodnie z art. 96 ust. 2 OdnŹródłaEnU, w odniesieniu do której została od danego odbiorcy przemysłowego pobrana opłata OZE, w danym roku „i”, wyrażony w procentach;

SRi – stawkę opłaty OZE, o której mowa w art. 98 ust. 1 OdnŹródłaEnU, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh;

Eoi – ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w danym roku „i”, wyrażoną w MWh.

Po trzecie, koszty udziału w systemie wsparcia wysokosprawnej kogeneracji w danym roku (symbol Uki), oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

Eui – udział ilości energii elektrycznej, określony zgodnie z art. 62 ust. 2 ustawy o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, w odniesieniu do której została od danego odbiorcy przemysłowego pobrana opłata kogeneracyjna w danym roku „i”, wyrażony w procentach;

SRki – stawkę opłaty kogeneracyjnej, określoną w przepisach wydanych na podstawie art. 64 ust. 4 ustawy o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji, obowiązującą w danym roku „i”, wyrażoną w zł/MWh;

Eoi – ilość energii elektrycznej zakupionej na własny użytek przez odbiorcę przemysłowego w danym roku „i”, wyrażoną w MWh.