Ustawą z 29.9.2017 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 2110: dalej ustawa) w ustawie z 27.8.2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1793 ze zm.) dodano art. 5 pkt 30a określający definicję programu pilotażowego. Ponadto w art. 48e ustawy wskazano ministra zdrowia jako podmiot zobowiązany do opracowania i ustalenia programu pilotażowego (w drodze rozporządzenia), a następnie jego nadzorowania i kontrolowania, a Narodowy Fundusz Zdrowia – do wdrażania, finansowania, monitorowania i ewaluacji programu.
Przepisy ustawy wskazują, że rozpoczęcie wdrożenia, realizacji i finansowania programu polityki zdrowotnej może nastąpić wyłącznie po uzyskaniu pozytywnej albo warunkowo pozytywnej opinii przez Prezesa Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (dalej: AOTMiT).
Procedury tworzenia programu polityki zdrowotnej zostały uproszczone, dzięki wprowadzeniu możliwości tworzenia programu polityki zdrowotnej na podstawie ujednoliconych dokumentów opublikowanych przez AOTMiT. Zakłada się także, że zastosowanie się do takiej dokumentacji przez podmiot uprawniony do tworzenia programu polityki zdrowotnej (np. jednostki samorządu terytorialnego) będzie skutkowało brakiem obowiązku uzyskania opinii AOTMIT w zakresie tego programu, co może zapewnić przyspieszenie realizacji programu polityki zdrowotnej.
Realizacja przez jednostki samorządu terytorialnego programów polityki zdrowotnej bez opinii Prezesa AOTMiT lub z jego opinią negatywną będzie stanowić naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
Przepisy ustawy umożliwiają również zawieszenie, w całości lub w części, realizacji programu polityki zdrowotnej w przypadku braku możliwości jego finansowania lub ograniczenia środków finansowych na jego realizację. Program może jednak zostać wznowiony po ustaniu przyczyn zawieszenia. Jeżeli w ciągu 2 lat program nie zostanie wznowiony, wówczas jego realizacja zostanie uznana za zakończoną, a podmiot go realizujący będzie zobowiązany do złożenia raportu końcowego.
Program polityki zdrowotnej będzie mógł zostać zakończony w przypadku wystąpienia okoliczności wskazujących na niecelowość jego dalszej realizacji, np. jeśli pojawią się nowe doniesienia naukowe dotyczące danej choroby.
Ustawa umożliwia ministrowi zdrowia dostęp do danych osobowych zawartych w elektronicznym systemie monitorowania programów zdrowotnych m.in. w zakresie monitorowania zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej oraz stanu zdrowia świadczeniobiorców w związku z realizacją programów zdrowotnych oraz dokonywania oceny skuteczności programów zdrowotnych.
Ustawa wejdzie w życie z dniem 30.11.2017 r. z wyjątkiem z wyjątkiem art. 1 pkt 11 lit. a i pkt 16, które weszły w życie z dniem 16.11.2017 r.
