Rozstrzygnięcie w tym zakresie zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6.11.2018 r. (0113-KDIPT1-1.4012.697.2018.1.MSU).
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: VATU), opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 7 ust. 1 i 8 ust. 1 VATU wynika zaś, że przez:
1) dostawę towarów rozumie się, co do zasady, przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel;
2) świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.
Przy czym, towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 VATU).
W związku z tym, Dyrektor KIS stwierdził, że czynności polegającej na wniesieniu wierzytelności z tytułu nakładów na nieruchomości należącej do spółki w formie aportu nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w definicji określonej w art. 2 pkt 6 VATU, określającego, co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Aport wierzytelności z tytułu nakładów na środki trwałe, trwale związane z gruntem stanowiącym własność spółki komunalnej nie stanowi również świadczenia usługi, o którym mowa w art. 8 ust. 1 VATU, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu.
A zatem, przeniesienie w drodze aportu wierzytelności przez gminę w zamian za objęcie udziałów w podwyższonym kapitale nie będzie stanowić dla gminy czynności podlegających opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 VATU.
