Nowelizacja dotyczy głównie przeniesienia do polskiego prawa części postanowień unijnej dyrektywy w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania. W ramach nowelizacji wprowadzono także dodatkowe zmiany doprecyzowujące istniejące przepisy, niezwiązane z bezpośrednio z implementowaną dyrektywą.

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady UE 2015/2193 z 25.11.2015 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza ze średnich obiektów energetycznego spalania określa normy emisji do powietrza takich substancji jak: dwutlenek siarki, tlenek i dwutlenek azotu oraz pył – dla średnich źródeł spalania paliw, czyli takich, których nominalna moc cieplna jest równa lub większa niż 1 MW i mniejsza niż 50 MW. Dyrektywa wprowadza także wymóg objęcia średnich źródeł spalania paliw systemem pozwoleń lub rejestracji i obowiązkowym monitorowaniem emisji oraz wprowadza wymagania dotyczące eksploatacji urządzeń redukujących emisję. Dyrektywa jest częścią unijnej inicjatywy „Czyste powietrze”.

Ważne
Zgodnie z dyrektywą, wynikające z niej wymagania emisyjne będą miały zastosowanie do średnich źródeł spalania paliw istniejących dopiero od 1.1.2025 r. albo od 1.1.2030 r. – w zależności od wielkości nominalnej mocy cieplnej źródła (termin wcześniejszy dotyczy źródeł o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW).

Przeniesienie postanowień dyrektywy do polskiego prawa wymaga wprowadzenia zmian dotyczycących przede wszystkim:

  • zawartości wniosków o wydanie pozwoleń na emisję,
  • informacji zamieszczanych w zgłoszeniach dotyczących emisji do powietrza,
  • prowadzenia publicznie dostępnego rejestru średnich źródeł spalania paliw,
  • przeprowadzania – na etapie przygotowywania programów ochrony powietrza – analizy potrzeby wprowadzenia bardziej rygorystycznych (od wynikających z dyrektywy) dopuszczalnych wielkości emisji dla średnich źródeł spalania paliw, zlokalizowanych w strefach, w których nie są dotrzymywane standardy jakości powietrza.