Rozstrzygnięcie tego dość skomplikowanego zagadnienia mającego wpływ na obowiązki związku gmin zawiera interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 14.5.2018 r. (0111-KDIB1-2.4010.116.2018.1.BG).

Zwolnieniem od podatku objęto dochody związków jednostek samorządu terytorialnego – w części przeznaczonej dla tych jednostek (art. 17 ust. 1 pkt 4g ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej: PDOPrU).

Przypominam, że zwolnienie przedmiotowe dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele objęte zwolnieniem, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na:

1) nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz

2) opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów (art. 17 ust. 1b PDOPrU).

A zatem, dochody związków JST są zwolnione z opodatkowania jedynie w części przeznaczonej dla wchodzących w jego skład jednostek. Natomiast ze zwolnienia nie korzystają te dochody, które związek przeznacza na inne cele. Dyrektor KIS uznał w tym przypadku, że: „(…) dochód związku uzyskany w wyniku otrzymania nieodpłatnie środków trwałych od jednostek samorządu terytorialnego (gminy) osób prawnych i indywidualnych inwestorów, jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4g [PDOPrU], jedynie gdy dochód ten zostanie przeznaczony i – bez względu na termin – wydatkowany na cele określone w tym przepisie. Skoro z brzmienia art. 17 ust. 1 pkt 4g [PDOPrU] wynika wprost możliwość zwolnienia z dochodu wyłącznie w przypadku przeznaczenia go przez związek gmin na rzecz tych gmin to przekazanie w formie aportu powyższych środków trwałych innemu (odrębnemu) podmiotowi jakim jest spółka z o.o., spowoduje utratę powyższego zwolnienia, bowiem nie zostanie spełniony warunek przeznaczenia dochodu na rzecz członków związku gmin. ” [uzupełnienia i podkreślenia autora].

Stanowisko takie potwierdza też orzecznictwo sądowe (patrz np. wyr. WSA w Gliwicach z 12.1.2012 r., I SA/Gl 1081/11).