Poczynając od 1.1.2018 r. regulacje ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: PDOPrU) – jak i ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.; dalej: PDOFizU) przewidują dodatkowy warunek pozwalający na amortyzację podatkową wartości niematerialnych i prawnych. Mianowicie, o ile jeszcze do końca 2017 r. zasadą płynącą z brzmienia art. 16b ust. 1 PDOPrU (art. 22b ust. 1 PDOFizU) było iż amortyzacji podlegały, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania wskazane tym przepisem wartości niematerialne i prawne (m. In. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego czy użytkowego, licencje, prawa autorskie czy prawa określone w ustawie prawo własności przemysłowej) za wyjątkiem wskazanych w treści art. 16c PDOPrU (art. 22c PDOFizU), to poczynając od 1.1.2018 r. koniecznym dla amortyzacji tych wartości niematerialnych i prawnych jest dochowanie kolejnego warunku. Mianowicie, aktualnie wartości niematerialne i prawne (wskazane art. 16b ust. 1 PDOPrU, art. 22b ust. 1 PDOFizU) podlegają amortyzacji w sytuacji w której spełniając dotychczasowe warunki zostały nabyte od innego podmiotu. Tym samym dodatkowym warunkiem umożliwiającym na gruncie regulacji PDOPrU i PDOFizU dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych jest ich wtórne nabycie, a zatem nabycie od innego podmiotu. Rozwiązanie to w swoim założeniu ma zapobiec m.in. sytuacji, w której podatnicy zaliczają do wartości niematerialnych i prawnych i amortyzują od ich wartości początkowej równej wartości rynkowej, znaki towarowe „powstałe” w wyniku decyzji o objęciu takiego znaku prawem ochronnym. W kontekście omawianego zagadnienia zwrócić także należy uwagę na wprowadzone do treści regulacji art. 16 ust. 1 PDOPrU (art. 23 ust. 1 PDOFizU) rozwiązanie mające na celu przeciwdziałania omijaniu wymogu wtórnego nabycia wartości niematerialnych i prawnych poprzez ich zbycie a następnie powtórne nabycie celem amortyzacji bądź poprzez zawarcie umowy umożliwiającej odpłatne korzystnie z takich wartości.

Wyłączenia w zakresie podatkowych kosztów uzyskania przychodów

Odpowiednio w świetle wprowadzonych do porządku prawnego regulacji art. 16 ust. 1 pkt 64a i 73 PDOPrU (art. 23 ust. 1 pkt 45c i 64 PDOFizU) nie uznaje się za podatkowe koszty uzyskania przychodów:

1) odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust 1 pkt 4-7 PDOPrU (art. 22b ust. 1 pkt 4-7 PDOFizU), jeżeli uprzednio te prawa lub wartości były przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, nabyte lub wytworzone a następnie zbyte – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich uprzedniego zbycia

2) wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw i wartości, o których mowa art. 16b ust 1 pkt 4-7 PDOPrU (art. 22b ust. 1 pkt 4-7 PDOFizU), nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę niebędącą osobą prawną, której jest wspólnikiem, a następnie zbytych – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia

Dodać także należy, iż stosownie do przewidzianych regulacji przejściowych powyższe regulacje (art. 16 ust. 1 pkt 64a i 73 PDOPrU oraz odpowiednio art. 23 ust. 1 pkt 45c i 64 PDOFizU) stosuje się z uwzględnieniem kwot zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów przed dniem wejścia w życie nowelizacji (1.1.2018 r.)