Prawo używania monitoringu wizyjnego w zakładach pracy budzi szereg wątpliwości w praktyce, np. w zakresie konieczności uzyskiwania zgody pracowników na jego założenie, czy też obowiązku informowania pracowników o zainstalowaniu monitoringu przez pracodawcę. O stanowisku Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej w tych kwestiach pisaliśmy w artykule pt. MPiPS: pracodawca nie musi uzyskiwać zgody pracowników na objęcie monitoringiem.

Zasady stosowania kamer

Założenia ustawy o monitoringu wizyjnym regulują zasady stosowania monitoringu w otwartej, a także w zamkniętej przestrzeni, przeznaczonej do użytku publicznego, a ponadto prawa osób, które są obserwowane i których tożsamość jest identyfikowana w ten sposób.

Obszary monitorowania będą rozróżnione jako:

  • otwartą przestrzeń publiczną, czyli przestrzeń powszechnie dostępna (np. ulice),
  • zamkniętą przestrzeń przeznaczoną do użytku publicznego – czyli ograniczoną pod względem obszaru przestrzeń lub obiekt udostępniony do użytku publicznego na warunkach określonych przez właściciela lub zarządzającego (chodzi tu np. o sklepy, budynki użyteczności publicznej, zakłady pracy),
  • przestrzeń prywatną – przestrzeń lub obiekt wykorzystywany przez właściciela lub użytkownika wyłącznie w celach prywatnych.

Ustawa nie obejmie monitoringu, prowadzonego wyłącznie w celach prywatnych, jeżeli nie obejmuje on otwartej przestrzeni publicznej lub zamkniętej przestrzeni przeznaczonej do użytku publicznego.

Każdy będzie miał prawo uzyskania informacji o objęciu jej monitoringiem wizyjnym. Obraz z monitoringu będzie można przetwarzać tylko ze względu na cele, które wymieniać będzie ustawa o monitoringu.

Umieszczanie monitoringu w otwartej przestrzeni publicznej

Monitoring w otwartej przestrzeni publicznej będą mogły prowadzić jedynie podmioty publiczne lub podmioty niepubliczne działające na rzecz podmiotów publicznych oraz wyłącznie w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego lub w celu ochrony osób i mienia. Społeczność lokalna będzie mogła wyrazić swoje zdanie – w trybie konsultacji społecznych – w sprawie objęcia lub rozbudowy systemu monitoringu.

Będzie nałożony obowiązek oznaczenia miejsca usytuowania kamer wchodzących w skład systemu monitoringu wizyjnego w drodze umieszczenie tablicy informacyjnej, zawierającej: piktogram, wskazanie danych administratora systemu monitoringu wizyjnego, wraz z danymi kontaktowymi.

Kamery w budynkach

Monitoring wizyjny w zamkniętej przestrzeni przeznaczonej do użytku publicznego będzie mógł być prowadzony przez:

  • podmioty publiczne lub podmioty niepubliczne realizujące zadania publiczne w celu zapewnienia bezpieczeństwa i porządku publicznego lub ochrony osób i mienia,
  • podmioty nierealizujące zadań publicznych w celu ochrony osób i mienia (chodzi tu np. o zakłady pracy).

Administratorzy systemów monitoringu będą mieli obowiązek poinformowania o objęciu monitoringiem wizyjnym zamkniętej przestrzeni przeznaczonej do użytku publicznego poprzez umieszczenie stosownych oznaczeń przy wejściu w obręb danej przestrzeni (budynku). Oznaczenie takie będzie miało postać tablicy informacyjnej, zawierającej piktogram oraz danych administratora systemu monitoringu wizyjnego.

Monitoringu wizyjnego nie będzie można łączyć z przekazywaniem dźwięku, chyba, że przepisy odrębne będą stanowiły inaczej. Monitoringu nie będzie można stosować w miejscach, które mogłyby naruszać godność człowieka (np. w przebieralniach, łazienkach, WC). Ponadto nie będzie dopuszczalne stosowanie atrap kamer w otwartej przestrzeni publicznej.

Kary za złamanie przepisów ustawy

Projekt ustanawia też sankcje karne np. za nieoznakowanie miejsca usytuowania kamery, słuchanie zapisu rozmów z monitoringu bez upoważnienia, prowadzenie bez uprawnienia monitoringu, używanie monitoringu w miejscu, które narusza godność człowieka oraz udostępnienie obrazu z monitoringu osobom nieupoważnionym.

Z projektu omawianych założeń powstanie teraz projekt ustawy o monitoringu wizyjnym, który zostanie skierowany pod obrady rządu.

Źródło: www.rcl.gov.pl