Ustanowienie zakazu ruchu pojazdów – zmiany w przepisach o drogach publicznych

Zmiany wprowadzono m.in. do ustawy z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 470 ze zm.; DrPublU). Zmianie uległ art. 41 DrPublU, z którego wynika w jego nowym brzmieniu, że dopuszczono wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t, spełniających co najmniej jedną z przesłanek wymienionych w art. 41 ust. 4 DrPublU. Taką przesłanką może być fakt, że droga lub jej odcinek:

Nie zawsze jednak można wprowadzić takie ograniczenia. A zatem, nie można wprowadzić ani ustanowić zakazu na:

Poza tym, zakazu nie stosuje się do:

Jeżeli chodzi o zakaz w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki ustanawiany przez właściwą radę gminy (miasta) w drodze uchwały, ustanowienie takiej strefy wymaga uzyskania zgody organów zarządzających drogami i ruchem na drogach publicznych lub ich odcinkach, które mają znajdować się w tej strefie. Organy te uzgadniają projekt uchwały w ciągu 21 dni od dnia otrzymania projektu uchwały. Niezajęcie przez organ stanowiska w tym terminie uznaje się za uzgodnienie projektu uchwały.

Granicę strefy oznacza się znakiem drogowym wskazującym dopuszczalny nacisk pojedynczej osi napędowej pojazdów, które mogą poruszać się po drogach publicznych lub ich odcinkach objętych strefą.

Ponadto dodano też przepisy art. 41a i 41b DrPublU, z których wynika m.in., że na drogowych przejściach granicznych znajdujących się na granicy zewnętrznej mogą być wprowadzane zakazy ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej poniżej 11,5 t po drodze publicznej albo jej odcinku znajdujących się w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego. Zakaz ten wprowadza właściwy zarządca drogi za pośrednictwem znaku drogowego. Natomiast po drogach publicznych o nawierzchni innej niż bitumiczna, betonowa, kamienna lub klinkierowa, w tym kostkowa lub płytowa, dopuszcza się wyłącznie ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 8 t.

Za naruszenie zakazu albo za przekroczenie dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi napędowej wymierza się, w drodze decyzji administracyjnej, karę pieniężną. Zasady wymierzania kar określa nowododany art. 41d DrPublU. Kary wymierza się w wysokości (w zależności od rozpoznanych okoliczności): 3000 zł, 6000 zł, 10.000 zł, 12.000 zł oraz 20.000 zł.