Przyznanie wyżej wymienionym rozstrzygnięciom statusu aktów prawa miejscowego oznacza m.in.:
1) powszechne obowiązywanie aktu na obszarze jednostki podziału administracyjnego w postaci gminy, powiatu lub województwa, w zależności od organu uchwalającego akt,
2) konieczność zapewnienia zgodności z aktami normatywnymi wyższego rzędu zgodnie z systemem hierarchii źródeł prawa w polskim porządku prawnym,
3) konieczność ogłaszania aktu w wojewódzkim dzienniku urzędowym, zgodnie z ustawą o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych,
4) niemożność wykroczenia poza upoważnienie ustawowe, na podstawie którego wydawany jest dany akt.
Ponadto doprecyzowano niektóre sytuacje, gdy brak jest obowiązku zwrotu bonifikaty od ceny nieruchomości, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele, niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia.
W przypadku zamiany lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny, ten ostatni ma być przedmiotem prawa własności lub spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. W przypadku zamiany lokalu mieszkalnego na nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe, powinna ona być przedmiotem prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego.
Analogiczne rozwiązania przewidziano w sytuacji sprzedaży lokalu mieszkalnego, jeśli środki uzyskane z jego sprzedaży wykorzystane zostały w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego lub nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkaniowe.
Przedmiot praw do ww. kategorii nieruchomości nie był dotychczas określony. W przypadku niewykorzystania części bonifikaty, obowiązek zwrotu dotyczy tej części.
