Tak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 7.4.2022 r. (0113-KDIPT2-3.4011.1169.2021.2.MS).
Gmina wzięła udział w programie sfinansowanym ze środków europejskich, który obejmował m.in. skierowane do pracowników gminy szkolenia oraz warsztaty na temat radzenia sobie ze stresem prowadzone przez kwalifikowanego trenera. Na szkoleniu poruszano m.in. kwestie związane z pojęciem stresu oraz jego znaczeniem, metodami łagodzenia skutków stresu itp. Warsztaty miały na celu praktyczne podejście do problemu radzenia sobie ze stresem. Pracownicy nie płacili za udział w tych szkoleniach i warsztatach, które sfinansowano ze środków unijnych w ramach w programie. Powstał problem, czy pracownicy uzyskują przychód z nieodpłatnych świadczeń z tytułu udziału w tych zdarzeniach.
Przychodami, m.in. ze stosunku pracy są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne (m.in. wynagrodzenia i inne wypłaty ze stosunku pracy) oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, w tym świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych (art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 PDOFizU).
Chcąc stwierdzić, czy w tym przypadku mamy do czynienia z nieodpłatnymi świadczeniami stanowiącymi przychód pracownika, trzeba odnieść się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8.7.2014 r., K 7/13 (Dz.U. z 2014 r. poz. 947). Wynika z niego m.in., że za przychody pracownika, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 PDOFizU, można uznać takie świadczenia, które:
- pracownik faktycznie otrzymał, a nie tylko miał możliwość skorzystania z danego świadczenia;
- spełniono za zgodą pracownika, który skorzystał z nich w pełni dobrowolnie;
- spełniono w interesie pracownika, a nie w interesie pracodawcy);
- świadczenia te przyniosły pracownikowi korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść;
- korzyść ta jest wymierna (również w postaci zaoszczędzenia wydatku) i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
Ustawowe pojęcie nieodpłatnych świadczeń trzeba zawsze interpretować w konkretnym kontekście, a nie w oderwaniu od niego z pominięciem okoliczności realizacji pewnych uprawnień, zjawisk gospodarczych i zdarzeń prawnych.
Odnosząc się do przytoczonych przepisów i Wytoku TK, Dyrektor KIS stwierdził, że uczestnictwo pracowników w szkoleniach i warsztatach, w których pracownik bierze udział w celu prawidłowego wykonywania swych obowiązków pracowniczych, nie skutkuje powstaniem po jego stronie przychodu ze stosunku pracy. W tym przypadku nie ma miejsca żadne przysporzenie na rzecz pracownika. Szkolenia i warsztaty związane z bieżącym wykonywaniem pracy są naturalnym składnikiem procesu zatrudnienia i pracy. Ponoszenie wydatków na pracowników z tytułu szkoleń i warsztatów, które przyczynią się do wykonywania należycie pracy jest, co do zasady, dokonywane w interesie samego podmiotu, który zatrudnia pracowników. Nie ulega tu wątpliwości, że wykwalifikowana siła robocza zwiększa efektywność pracy, przyczyniając się tym samym do wzrostu efektywności całej firmy. A zatem, pracodawca, jako płatni podatku dochodowego, nie potrąci zaliczek na podatek, ponieważ pracownik nie uzyskuje przychodu ze stosunku pracy.