Podstawę prawną uchwały rady gminy stanowiły zaś regulacje prawne SamGminU, PodLokU oraz OrdPU. 

Zgodnie z art. 15 ust. 1 oraz art. 19 pkt 1 lit. a oraz pkt 2 PodLokU rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b. 

Nadto, rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat określonych w ustawie, z tym że stawka opłaty targowej nie może przekroczyć określonego progu dziennie oraz może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a także może wprowadzić obowiązek prowadzenia przez inkasentów ewidencji osób, o których mowa w art. 17 ust. 1 PodLokU, zobowiązanych do uiszczania opłaty miejscowej oraz określić szczegółowy zakres danych zawartych w tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego poboru opłaty miejscowej.

Natomiast z art. 47 § 4a OrdPU wynika, że terminem płatności dla inkasentów jest dzień następujący po ostatnim dniu, w którym, zgodnie z przepisami prawa podatkowego, wpłata podatku powinna nastąpić, chyba że organ stanowiący właściwej jednostki samorządu terytorialnego wyznaczył termin późniejszy.

Na kanwie ww. regulacji prawnych regionalna izba obrachunkowa uznała, że zapis o treści:

W przypadku niedotrzymania terminu będą naliczane ustawowe odsetki za zwłokę od 
 nierozliczonych należności –  jest nielegalny, przy czym przepis ten nawiązywała do zdania:

Inkasenci pobierający opłatę targową odprowadzają ją, za okresy miesięczne, w terminie do 5 każdego miesiąca za miesiąc poprzedni w kasie urzędu. 

W motywach rozstrzygnięcia m.in. wskazano, że regulacje dotyczące terminu płatności dla inkasentów wynikają wprost z przepisów prawa tj. art. 47 § 4a OrdPU, a zasady odpowiedzialności za niewykonywanie lub nienależyte wykonywanie tych obowiązków przez inkasentów oraz zasady postępowania organu podatkowego, ustalają unormowania m.in. art. 30 § 2, 3 i 4 OrdPU. Dla przypomnienia, z tych ostatnich przepisów wynika m.in., że inkasent, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 9, odpowiada za podatek pobrany a niewpłacony. Płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku.

Podsumowując powyższe należy wskazać, że rozstrzygnięcie organu nadzoru jest w pełni uzasadnione. Rada gminy nie mogła regulować w uchwale w sprawie opłaty targowej wskazanych aspektów związanych z nieterminowym rozliczaniem przez inkasentów pobranych należności z tytułu opłaty targowej. Wskazane kwestie są bowiem uregulowane autonomicznie w stosownych regulacjach prawnych OrdPU. Stąd, uchwała w sprawie opłaty targowej nie może regulować tego, co zostało już uregulowane przepisami powszechnie obowiązującymi.

Źródło: bip.rio.opole.pl