Planowana jest nowelizacja ustawy z 20.5.2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 961). Celem nowelizacji jest minimalizacja negatywnych skutków obowiązującej od 16.7.2016 r. restrykcyjnej ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych, ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji elektrowni wiatrowych oraz konsekwencji podatkowych nowej ustawy.

1. Definicja elektrowni wiatrowej a podatek

Ustawa z 20.5.2016 r. o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 961 ze zm.), za elektrownię wiatrową uznaje całą budowlę wraz ze wszystkimi jej elementami technicznymi. Przy takiej definicji rozszerzona zostaje (w stosunku do stanu prawnego sprzed wejścia w życie w.w. ustawy) podstawa opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Podatek naliczany jest od wartości całości urządzenia, łącznie z elementami technicznymi (m.in. turbiną, układem sterowania, zespołem przeniesienia napędu, czy zespołem gondoli wraz z mocowaniem). Rozwiązanie to sprawia, że podstawa opodatkowania jest niezwykle rozbudowana.

Wnioskodawcy proponują zmianę definicji legalnej elektrowni wiatrowej poprzez jej ograniczenie i usunięcie elementu konstrukcyjnego definicji, jakim są „elementy techniczne”. To spowoduje powrót do opodatkowania elektrowni wiatrowych podatkiem od nieruchomości w wysokości obowiązującej przed wejściem w życie ustawy zmienianej.

2. Zmiana odległości

Ustawodawca dozwalając na lokalizację elektrowni wiatrowej w odległości równej lub większej od dziesięciokrotności całkowitej wysokości elektrowni od budynków mieszkalnych (budynków o funkcji mieszkalnej albo budynków o funkcji mieszanej, w skład której wchodzi funkcja mieszkaniowa) praktycznie zablokował realizację nowych inwestycji wiatrowych.

Wnioskodawcy proponują zmianę kryteriów lokalizowania elektrowni wiatrowych. W poselskim projekcie zamiast kryterium „wysokościowego”, postuluje się wprowadzenie wymogu lokalizowania elektrowni wiatrowych w konkretnie oznaczonej odległości, tj. 800 m od budynków mieszkalnych .

3. Lokalizacja elektrowni wiatrowej tylko w miejscowych planach

Wykreślono z ustawy ustalanie potencjalnej lokalizacji elektrowni wiatrowych już w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Tego typu akty planistyczne są na tyle ogólne, że nie wykonuje się przy ich sporządzaniu specjalistycznych badań dotyczących „uciążliwości” elektrowni wiatrowych.

Budowa elektrowni wiatrowych jest na tyle istotna z punktu widzenia interesów lokalnej społeczności, że koniecznym wydaje się, aby w procesie ich lokalizowania brała ona udział. Postuluje się zatem, aby farmy wiatrowe były wyznaczane w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, przy których uchwalaniu przeprowadza się konsultacje społeczne.

4. Elektrownie wiatrowe bez udziału wojewody

Wnioskodawcy uznając, że uprawnienia jednostek samorządów terytorialnych są wystarczające do ustalania potencjalnych lokalizacji elektrowni wiatrowych, proponują wykreślenie wojewody jako podmiotu, który może wpływać na wyznaczanie miejsc pod inwestycje w zakresie elektrowni wiatrowych.