Rzecznik generalny w opinii wziął pod uwagę przepisy dwóch dyrektyw, tj. dyrektywy sektorowej 2014/25/UE oraz dyrektywy 2007/46/WE ustanawiającej ramy dla homologacji pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, części i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów. Efektem analizy Rzecznika było uznanie prymatu dyrektywy 2007/46/WE.

Opinia powstała na kanwie sprawy we Włoszech, gdzie dwa przedsiębiorstwa publiczne odpowiedzialne za świadczenie usług miejskiego i międzymiastowego transportu pasażerskiego w swoich gminach ogłosiły przetarg na dostawę części zamiennych do autobusów. Części zamienne mogły być oryginalnymi częściami zamiennymi marki Iveco, której były pojazdy, lub równoważnymi częściami zamiennymi. Rzecznik przeanalizował wniosek prejudycjalny w zakresie zagadnienia „czy okoliczność – w szczególności w odniesieniu do dostaw w ramach zamówienia publicznego części zamiennych do autobusów przeznaczonych do świadczenia usługi publicznej – że instytucja zamawiająca może przyjmować części zamienne przeznaczone do określonego pojazdu, wykonane przez wytwórcę innego niż producent pojazdu, w związku z czym nie są one homologowane wraz z pojazdem, należące do jednej z kategorii części objętych przepisami technicznymi wymienionymi w załączniku IV do dyrektywy 2007/46/WE (Wymogi do celów homologacji typu WE pojazdów) i oferowane w przetargu bez dołączonego świadectwa homologacji i bez jakichkolwiek informacji dotyczących rzeczywistej homologacji, co więcej, w oparciu o założenie, że homologacja nie jest konieczna, gdyż wystarczające jest złożone przez oferenta oświadczenie o równoważności z homologowaną częścią oryginalną, jest zgodna z prawem Unii, w szczególności z przepisami dyrektywy 2007/46/WE (zawartymi w art. 10, 19 i 28 tej dyrektywy), a także z zasadami równego traktowania i bezstronności, wolnej konkurencji i dobrej administracji?

Rzecznik zaproponował, aby TSUE udzielił odpowiedzi w następujący sposób, że „artykuł 10 ust. 2, art. 19 ust. 1 i art. 28 ust. 1 dyrektywy 2007/46/WE należy interpretować w ten sposób, że w przypadku gdy w przetargu na zamówienie publiczne na dostawy części zamiennych do autobusów przeznaczonych do świadczenia usługi transportu publicznego zezwala się na składanie ofert na równoważne części zamienne, których homologacja jest wymagana na mocy jednego z aktów prawnych wymienionych w załączniku IV do tej dyrektywy, oferenci muszą przedstawić świadectwo homologacji typu WE i nie wystarczy w tym celu przedstawienie samego oświadczenia o równoważności”.

Rzecznik podkreślił, że homologacja jest czymś zupełnie innym niż oświadczenie o równoważności, ponieważ potwierdza spełnienie niezbędnych warunków związanych z bezpieczeństwem, których nie można pominąć w przypadku używania pojazdów na drogach publicznych. Tymczasem oświadczenie o równoważności to raczej potwierdzenie, że zamiennik spełnia tę samą funkcję, ma podobne cechy. Homologowana część może nie być równoważna części wymaganej przez instytucję zamawiającą i odwrotnie, część, która nie była homologowana, może być materialnie równoważna oryginalnym częściom przewidzianym w specyfikacji technicznej przetargu.