W ustawie z 27.4.2001 r. – Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 519 ze zm.; dalej: PrOchrŚrod), wprowadzono szereg przepisów dotyczących wspomnianych wyżej średnich źródeł spalania paliw.

Oto niektóre z nich.

1. Wojewódzkie programy ochrony środowiska

Wprowadzono zasadę, że opracowany przez zarząd województwa projekt uchwały w sprawie programu ochrony powietrza powinien uwzględniać przeprowadzoną przez zarząd województwa analizę w zakresie potrzeby ustalenia wielkości dopuszczalnych emisji niższych niż standardy emisyjne dla źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, ustalonej z uwzględnieniem trzeciej zasady łączenia , o której mowa w art. 157a ust. 2 pkt 3 PrOchrŚrod (dalej: średnie źródła spalania), zlokalizowanych na obszarze, na którym przekroczono poziom dopuszczalny substancji w powietrzu, jeżeli emisja niższa od wynikającej ze standardów emisyjnych z tych źródeł przyczyniłaby się do odczuwalnej poprawy jakości powietrza na tym obszarze. Przeprowadzając tę analizę zarząd województwa uwzględni wyniki wymiany informacji z państwami członkowskimi UE, zainteresowanymi branżami i organizacjami pozarządowymi na temat poziomów emisji, jakie mogą być osiągnięte przy zastosowaniu najlepszych dostępnych technik i nowo pojawiających się technologii, oraz na temat związanych z tym kosztów (art. 91 ust. 9aa i 9ab PrOchrŚrod).

Trzecia zasada łączenia – dwa lub więcej źródeł spalania paliw o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i mniejszej niż 50 MW, oddanych do użytkowaniapo 19.12.2018 r., a jeżeli pozwolenie na ich budowę wydanopo 18.12.2017 r. – oddanych do użytkowania po 20.12.2018 r., do których nie ma zastosowania pierwsza i druga zasada łączenia (patrz art. 157a pkt 1 albo 2 PrOchrŚrod), i które odprowadzają gazy odlotowe przez wspólny komin lub zostały zainstalowane w taki sposób, że uwzględniając parametry techniczne i czynniki ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być, w ocenie organu właściwego do wydania pozwolenia lub przyjęcia zgłoszenia, odprowadzane przez wspólny komin.

W takim przypadku zespół źródeł spalania paliw uważa się za jedno źródło spalania paliw złożone z dwóch lub większej liczby części, którego całkowita nominalna moc cieplna stanowi sumę nominalnych mocy cieplnych poszczególnych części , przy czym w przypadku, gdy suma ta wynosi nie mniej niż 50 MW, przyjmuje się, że całkowita nominalna moc cieplna źródła nie osiąga wartości 50 MW (art. 157a ust. 2 pkt 3 PrOchrŚrod).

Zgodnie z art. 8 nowelizacji, do źródła spalania paliw oddanego do użytkowania przed 20.12.2018 r. (a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano przed 19.12.2017 r. – oddanego do użytkowania nie później niż w 20.12.2018 r.), przepisy powyższe stosuje się od:

  • 1.1.2025 r. – w przypadku źródła o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW i mniejszej niż 50 MW;
  • 1.1.2030 r. – w przypadku źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 5 MW.

2. Dokumenty potwierdzające spełnienie przez źródło spalania paliw wymaganych warunków

Dodano art. 146j i 146k PrOchrŚrod, które dotyczą dokumentów potwierdzających spełnienie przez źródło spalania paliw wymaganych warunków. Dokumenty te obowiązują w okresie od 1.1.2025 r. do czasu spełniania wymaganych warunków, jednak nie dłużej niż do 31.12.2029 r. na zasadach określonych w dodanych przepisach.

3. Zgłoszenie instalacji – nie wymagającej oraz wymagającej zezwolenia

W art. 152 PrOchrŚrod dodano zapisy, zgodnie z którymi w przypadku średniego źródła spalania będącego częścią instalacji wymagającej zgłoszenia, zgłoszenie instalacji, z której emisja nie wymaga pozwolenia, mogąca negatywnie oddziaływać na środowisko, powinno zawierać także informacje wymienione w tych przepisach (m.in. o sektorze, w którym działa dane źródło spalania paliw lub zakład – wg PKD, REGON prowadzącego instalację, nominalnej mocy cieplnej źródła spalania paliw wyrażonej w MW, rodzaju źródła spalania paliw itd.). Natomiast w przypadku średniego źródła spalania będącego częścią instalacji wymagającej powyższego zgłoszenia prowadzący instalację będzie miał obowiązek przechowywać przez 6 lat po upływie roku, którego dotyczą informacje lub dokumenty określone w art. 152 ust. 6a PrOchrŚrod.

Natomiast w przypadku średnich źródeł spalania będącego częścią instalacji wymagającej pozwolenia na wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza albo pozwolenia zintegrowanego, wniosek o wydanie pozwolenia zawiera dodatkowo informacje określone w art. 184 ust. 2c PrOchrŚrod. W tym przypadku dokumenty określone w art. 184 ust. 2e PrOchrŚrod trzeba będzie przechowywać także przez 6 lat.

W przypadku instalacji wymagającej zgłoszenia, której częścią jest średnie źródło spalania, organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia ustala, w drodze decyzji, wymagania w zakresie ochrony środowiska dotyczące eksploatacji tej instalacji, w szczególności warunki i wielkości emisji (art. 154 ust. 1a PrOchrŚrod).

Zgodnie z art. 10 nowelizacji, do źródła spalania paliw będącego częścią instalacji wymagającej zgłoszenia oddanego do użytkowania przed 20.12.2018 r. (a w przypadku gdy pozwolenie na budowę źródła wydano przed 19.12.2017 r. – oddanego do użytkowania nie później niż w 20.12.2018 r.), wspomnianą decyzję organ wydaje w terminie do:

  • 31.12.2024 r. – w przypadku źródła o nominalnej mocy cieplnej większej niż 5 MW;
  • 31.12.2029 r. – w przypadku źródła o nominalnej mocy cieplnej nie mniejszej niż 1 MW i nie większej niż 5 MW.

4. Rejestr średnich źródeł spalania paliw

Od 1.1.2019 r. zaczną obowiązywać przepisy dotyczące rejestru średnich źródeł spalania paliw. Rejestr, w postaci elektronicznej, prowadzi krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami. W rejestrze będą gromadzone informacje (dotyczące wspomnianych wyżej średnich źródeł spalania) określone w art. 236e ust. 2 PrOChrŚrod. Informacje te krajowy ośrodek bilansowania i zarządzania emisjami zamieszcza w rejestrze w terminie 30 dni od dnia ich otrzymania.