W kontekście podanej problematyki na uwagę zasługują regulacje PodLokU, która w art. 15 stanowi, że rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b. Targowiskami, o których mowa w ust. 1, są wszelkie miejsca, w których jest prowadzona sprzedaż. Opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

Opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Znaczenie ma także art. 19 pkt 2 PodLokU, gdzie postanowiono, że rada gminy, w drodze uchwały może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a także może wprowadzić obowiązek prowadzenia przez inkasentów ewidencji osób, o których mowa w art. 17 ust. 1, zobowiązanych do uiszczania opłaty miejscowej oraz określić szczegółowy zakres danych zawartych w tej ewidencji, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego poboru opłaty miejscowej.

W kontekście podanej problematyki na szczególną uwagę zasługuje uchwała Kolegium RIO w Białymstoku z 22.9.2022 r. (Nr 16/233/2022), w której organ nadzoru podważył m.in. zapis przewidujący:

§ 8. 1. Zarządza się pobór opłaty targowej przez Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w M., zwanego dalej Administratorem targowiska.
2. Administrator pobierający opłatę targową odprowadza ją na rachunek bankowy gminy M. najpóźniej w kolejnym dniu roboczym następnym po dniu, w którym została pobrana opłata.
3. Zakład Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w M. za administrowanie targowiskiem oraz pobór opłaty otrzyma wynagrodzenie na podstawie wystawionej faktury VAT zgodnie z podpisaną umową.

W argumentacji prawnej organ nadzoru zwrócił uwagę m.in. na fakt, że ww. zapisy nie odpowiadają wymogom ww. art. 19 pkt 2 PodLokU. Podkreślono, że rada gminy może w takiej uchwale – w sytuacji, gdy zarządziła pobór opłaty targowej w drodze inkasa – określić jedynie wysokość wynagrodzenia za inkaso. Dalej zaznaczono: Jednak i tej dyspozycji Rada nie wypełniła w sposób prawidłowy. W uchwale wskazano bowiem tylko, że Zakład otrzyma wynagrodzenie za inkaso, nie określono jednak wysokości tego wynagrodzenia. W praktyce oznacza to scedowanie przez radę swoich kompetencji do określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso na inny podmiot – podmiot zawierający umowę z Zakładem. W świetle obowiązujących przepisów takie działanie należy uznać za niedopuszczalne. Ponadto, organ nadzoru przypomniał, że uchwała jest aktem prawa miejscowego, a jej postanowienia winny być formułowane w sposób czytelny, jasny i niebudzący wątpliwości interpretacyjnych zarówno dla adresata, jak i organu stosującego te przepisy.

Orzecznictwo

Jak podkreślił WSA w Opolu w wyroku z 25.3.2009 r. (I SA/Op 37/09, CBOSA), przepis prawa miejscowego musi być sformułowany w sposób precyzyjny i czytelny, tak by wynikało z niego, kto, w jakich okolicznościach i jak powinien się zachować, żeby osiągnąć skutek wynikający z tego przepisu.

Podsumowując, stanowisko organu nadzoru jest prawnie uzasadnione. Rada gminy może powołać na inkasenta opłaty targowej zakład gospodarki komunalnej, przy czym musi tego dokonać zgodnie z wymogami określonymi w przepisach PodLokU.

Źródło: https://edziennik.bialystok.uw.gov.pl/actbymont.