Takie stanowisko zajął WSA w Rzeszowie (wyr. z 7.9.2017 r., II SA/Rz 786/17). Sąd rozpatrywał sprawę wniesienia skargi na postanowienie Głównego Inspektora Transportu Drogowego, którym odmówiono uwzględnienia zgłoszonego po wydaniu decyzji żądania uzupełnienia jej uzasadnienia. Postanowienie wydano w trybie art. 111 ustawy z 14.6.1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257, dalej: KPA). Z przepisów tych wynika, że strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do:

1) rozstrzygnięcia bądź co do prawa odwołania,

2) wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub skargi do sądu administracyjnego albo

3) sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.

Organ administracji publicznej, który wydał decyzję, może ją uzupełnić lub sprostować z urzędu w wymienionym zakresie w terminie 14 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji.

Uzupełnienie lub odmowa uzupełnienia decyzji następuje w formie postanowienia. W przypadku wydania takiego postanowienia, termin dla strony do wniesienia odwołania, powództwa lub skargi biegnie od dnia jego doręczenia lub ogłoszenia.

Jak wiadomo, zakres kontroli sprawowanej przez sąd administracyjny określają przepisy ustawy z 30.8.2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej: PostAdmU). Z art. 3 § 2 pkt 2 PostAdmU wynika, że kontroli tej podlegają postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty .

WSA w Rzeszowie zwrócił uwagę, że:

1) W tym przypadku zaskarżone postanowienie nie należy do żadnej z kategorii rozstrzygnięć administracyjnych podlegających zaskarżeniu.

2) Nie służy na nie zażalenie, ponieważ nie przewidują tego przepisy KPA. Zgodnie z art. 141 § 1 KPA na wydane w toku postępowania postanowienia służy stronie zażalenie, gdy KPA tak stanowi.

3) Nie jest to również rozstrzygnięcie kończące postępowanie administracyjne ani rozstrzygające sprawę co do istoty, ponieważ to zostało zakończone i rozstrzygnięte decyzją.

WSA stwierdził też, że postanowienie wydawane w trybie art. 111 KPA nie podlega odrębnemu zaskarżeniu do sądu administracyjnego . Natomiast ma ono: „(…) wpływ na bieg terminu do wniesienia skargi na decyzję, ponieważ wystąpienie z takim żądaniem w terminie czternastu dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia decyzji powoduje przerwanie biegu terminu do wniesienia skargi (albo pozostałych środków prawnych wymienionych w art. 111 § 2 [KPA]) aż do dnia doręczenia postanowienia rozstrzygającego w przedmiocie wniosku, kiedy termin ten rozpoczyna bieg na nowo (…)”.

Podobne stanowisko odnajdziemy także m.in. w post. NSA: z 8.5.2014 r. (II OSK 1089/14) oraz z 20.10.2015 r. (II OSK 1222/15), a także post. WSA w Rzeszowie z 10.2.2016 r. (II SA/Rz 1207/15).

Warto dodać, że orzeczenie dotyczące uzupełnienia decyzji nie ma bytu samodzielnego, lecz jest ściśle związane z aktem objętym wnioskiem, czyli z decyzją, ponieważ może wywrzeć wpływ na jej treść. Natomiast wadliwość decyzji, także w kwestii uzasadnienia, można zniwelować występując ze skargą na taki akt. Dopiero w toku takiego postępowania możliwe byłoby poddanie przez WSA kontroli omawianego postanowienia.

Dlatego w tym przypadku skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 PostAdmU.