Dzięki uchwale SN samorządy będą mogły w łatwiejszy sposób uporządkować stan prawny nieruchomości, którymi zarządzały wcześniej, zlikwidowane państwowe przedsiębiorstwa.
Sprawa zaczęła się od wniosku prezydenta Bydgoszczy do Wydziału Wieczystoksięgowego odpowiedniego Sądu Rejonowego o wpisanie go jako reprezentanta Skarbu Państwa w nieruchomości należącej kiedyś do Zjednoczenia Przedsiębiorstw Handlu Spożywczego. Sąd Rejonowy nie zgodził się na to uważając, że starosta musi udowodnić swoje uprawnienia do tej nieruchomości.
Sąd Okręgowy wniósł pytanie prawne do SN: Samo przedsiębiorstwo zostało zlikwidowane w 1976 r. i od tego czasu żaden podmiot nie rościł sobie następstwa prawnego po tym podmiocie. Wtedy jednak, kiedy ono istniało, obowiązywał jeszcze dawny art. 128 ustawy z 23.4.1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm., dalej: KC), ustanawiający zasadę jednolitej własności państwowej – przedsiębiorstwo wykonywało zarząd powierzony nieruchomością. Poza tym, kiedy przedsiębiorstwo było likwidowane, nie było jeszcze starostów.
W obecnej sytuacji prawnej (art. 128 KC przestał obowiązywać 1.10.1990 r.) starosta na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm., dalej: GospNierU) starosta, co do zasady, jest reprezentantem Skarbu Państwa w zakresie takich spraw (z małymi wyjątkami). Zdaniem SO w tej sytuacji powinien mieć zastosowanie art. 11 GospNierU, ponieważ przez 40 lat od likwidacji przedsiębiorstwa nikt nie wystąpił z roszczeniem o następstwo prawne.
Sąd Najwyższy rozstrzygnął na korzyść starosty, że: „Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) może być wpisany w dziale II księgi wieczystej jako organ reprezentujący Skarb Państwa na podstawie art. 11 ust. 1 w związku z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( jedn. tekst : Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.).”
