Spółka wniosła do WSA skargę na decyzję dyrektora izby skarbowej w sprawie podatku od towarów i usług. Nie dopełniła jednak obowiązku uiszczenia stosownego wpisu (w wysokości 2 tys. złotych). Sąd wezwał skarżącą spółkę do uiszczenia brakującego wpisu.
Ponieważ, mimo że jak stwierdził WSA, przesyłka była dwukrotnie awizowana, nie została podjęta, WSA przyjął fikcję prawną doręczenia przesyłki na podstawie art. 73 § 4 ustawy z 30.8.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm., dalej: PostAdmU), a w konsekwencji odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 PostAdmU.
Spółka zarzuciła sądowi w skardze kasacyjnej naruszenie przepisów przez niewłaściwe ich zastosowanie. Chodziło przede wszystkim oprzyjęcie fikcji doręczenia wezwania (art. 73 § 1 oraz § 2 PostAdmU), bo w kluczowym dla sprawy okresie na budynku będącym siedzibą spółki nie było skrzynki pocztowej oraz wskazano na brak pozostawienia wezwania w drzwiach budynku, a zatem nie było możliwości doręczenia spółce pisma.
Skarżąca spółka wniosła także o przeprowadzenie dowodu z dokumentu załączonego do tej sprawy, czyli umowy najmu lokalu w budynku, ponadto oświadczenia właściciela i dowodu ze zdjęć budynku w celu udowodnienia, że na budynku nie było oddawczej skrzynki pocztowej.
Skarżąca podważyła fakt pozostawienia awiza w budynku, będącym siedzibą spółki, z uwagi na to, że skrzynka została zdemontowana.
Naczelny Sąd Administracyjny, rozpatrując przedmiotową skargę stwierdził, że zastosowanie powinny mieć przepisy rozporządzenia ministra sprawiedliwości z 12.10.2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym (na podstawie art. 65 § 2 PostAdmU). Zgodnie z tymi przepisami (rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 12.10.2010 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu doręczania pism sądowych w postępowaniu cywilnym – Dz.U. nr 190, poz. 1277), gdy przesyłka nie może zostać doręczona adresatowi, zostawia się awizo o możliwości odbioru przesyłki w placówce pocztowej, a doręczający dokonuje adnotacji o tym fakcie na stronie adresowej przesyłki i zwrotnym potwierdzeniu odbioru, i opatruje to swoim podpisem (§ 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia).
Ponieważ na zwrotnym potwierdzeniu odbioru brak było podpisów osoby doręczającej, NSA uznał, że nie podjęto dwukrotnej próby dostarczenia przesyłki. Ponadto, zdaniem NSA, istotny w tej sprawie był fakt, że na zwrotnym potwierdzeniu odbioru napisano, że zawiadomienie pozostawiono w oddawczej skrzynce pocztowej (której nie było). Nie można zatem przyjąć fikcji prawnej doręczenia przesyłki, gdyż, jak orzekł NSA, nie zostały dokonane wszystkie wymagane prawem czynności, a skoro tak, to nie można przyjąć, że skarga do WSA podlegała odrzuceniu ze względu na nieuiszczenie wpisu.