Rabat udzielony przez dealera samochodowego – jak rozliczyć podatkowo?

Zgodnie z art. 12 ust. 1 PDOPrU, przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3-4 PDOPrU oraz art. 14 PDOPrU, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (patrz art. 12 ust. 3 PDOPrU). W PDOPrU pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane.

W związku z tym należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem.

Tutaj najlepiej sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”.

Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Natomiast „bonus” to „dodatkowe wynagrodzenie; nagroda; premia”.

W naszym przypadku ma miejsce pomniejszenie, czyli odstępstwo od ustalonej ceny towarów przez dealera, który wprawdzie nie sprzedaje towarów na rzecz spółki, ale na podstawie odpowiednich indywidualnych ustaleń przyznaje mu rabaty. Spowoduje to w istocie zwrot części ceny towarów.

Czyli gdy spółka otrzyma rabat pośredni od dealera, dla sprzedawcy i dla spółki nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny sprzedanych/nabytych towarów. Otrzymywany przez spółkę rabat pośredni stanie się opustem, obniżką ceny, po jakiej spółka nabywa towary. W naszym przypadku rabat pośredni wypłacany jest przez dostawcę na rzecz spółki i dokumentowany za pomocą not księgowych.

Spółka otrzymuje (rabat pośredni), który powinien obniżyć koszty uzyskania przychodu, ponieważ przyznany rabat obniża faktycznie koszty zakupu towaru. Tym samym w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania wyżej cytowany przepis art. 12 ust. 3 PDOPrU.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4j PDOPrU, jeżeli w okresie rozliczeniowym, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Oznacza to, że w sytuacji otrzymania rabatu pośredniego należy skorygować koszty uzyskania przychodów poprzez zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (w analizowanym przypadku takim dokumentem są noty).

Spółka otrzymując rabat pośredni od dealera, winna skorygować koszty uzyskania przychodów (poprzez ich zmniejszenie) w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymała notę (nie ma to wpływu na uzyskane przychody).

(RA)