Doktorant Maciej B. (dane zmienione), uczestnik IV roku stacjonarnych studiów doktoranckich na Uniwersytecie Medycznym w Katowicach, złożył „Wniosek o przyznanie zwiększenia stypendium doktoranckiego z dotacji podmiotowej na dofinansowanie zadań projakościowych dla uczestników II–IV roku studiów doktoranckich w roku akademickim 2016/2017″.

W tym okresie na Uniwersytecie złożono 246 takich wniosków, wszystkie na prawidłowym formularzu, wprowadzonym zarządzeniem rektora z 3 marca 2016 r. i od tej chwili dostępnym na stronie internetowej uczelni, jak i w studium doktoranckim.

Wyjątkiem był wniosek Macieja B., złożony na druku, który był stosowany w roku akademickim 2015/2016, znacząco różnym od formularza obowiązującego obecnie. Zdaniem rektora uniemożliwiło to weryfikację osiągnięć doktoranta przez wydziałową komisję doktorancką i spowodowało, że wniosek został odrzucony.

Z powodu złożenia wniosku na niewłaściwym druku nie została bowiem zachowana podstawowa przesłanka ubiegania się o stypendium w postaci wymaganych podpisów i oświadczeń potwierdzających osiągnięcia doktoranta i zgodność wniosku ze stanem faktycznym. To właśnie wspomniane podpisy i oświadczenia są podstawą do ubiegania się o przyznanie czy zwiększenie stypendium doktoranckiego.

Rektor zdecydował również, że nie można wezwać doktoranta do uzupełnienia w terminie siedmiu dni, jak przewidują przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, braków formalnych wniosku. Nieprawidłowy druk, który nie mógł zostać uznany za dokument uprawniający do ubiegania się o stypendium, nie podlega dalszemu procedowaniu – rozstrzygnął rektor

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Maciej B. wytknął, że w razie stwierdzenia braków formalnych zamiast wydawać postanowienie o odrzuceniu wniosku, należało wezwać doktoranta do uzupełnienia braków formalnych pisma poprzez złożenie wniosku na aktualnym formularzu. Na podstawie art. 207 prawa o szkolnictwie wyższym do decyzji podjętych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu postępowania administracyjnego oraz przepisy o zaskarżaniu decyzji do sądu administracyjnego. Skutkiem tego jest konieczność stosowania w takich sprawach podstawowych zasad postępowania administracyjnego. Zdaniem Macieja B. w jego sprawie rażąco je naruszono.

WSA stwierdził, że postępowanie w sprawie przyznania stypendium doktoranckiego powinno być prowadzone z uwzględnieniem przepisów KPA Wszystkie gwarancje, jakie na jego podstawie przysługują adresatowi decyzji administracyjnej, winny mieć zastosowanie także do adresatów decyzji, podejmowanych przez organy uczelni w indywidualnych sprawach studentów i doktorantów. Ma to zapewnić właściwą procedurę i zachowanie uprawnień strony przy jednoczesnym uwzględnieniu specyfiki szkoły wyższej. Wydając zaskarżone postanowienie, rektor nie podporządkował się procedurze uregulowanej w KPA i wydał rozstrzygnięcie niemające umocowania w przepisach i regulacjach uczelnianych – orzekł WSA. I z tego powodu uchylił rozstrzygnięcia rektora. Władze uczelni mają ponownie zająć się sprawą.

sygnatura akt: IV SA/Gl 379/17