Stan faktyczny

V. Spółka z o.o. we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej podała, że prowadzi działalność gospodarczą na terenie Legnickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: SSE) na podstawie dwóch zezwoleń, które przewidują określone warunki, jakie spółka zobowiązana jest spełnić, przede wszystkim w zakresie realizacji inwestycji oraz zatrudnienia pracowników. V. Spółka z o.o. zastrzegła, że w przyszłości może otrzymać kolejne zezwolenie strefowe oraz wskazała, że korzysta ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU.

W związku z tym zwróciła się o wyjaśnienie:

1. Czy prowadząc działalność gospodarczą na terenie SSE, na podstawie wielu posiadanych zezwoleń, może prowadzić jedną łączną ewidencję dla dochodów osiąganych z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie wszystkich zezwoleń, umożliwiającą ustalenie dochodu zwolnionego, to jest dochodu z działalności gospodarczej na terenie SSE, prowadzonej na podstawie zezwoleń i podlegającego zwolnieniu od podatku dochodowego osób prawnych?

2. Czy ma prawo do korzystania z pomocy publicznej do wysokości wynikającej z sumy dostępnej intensywności pomocy publicznej (z uwzględnieniem dotychczasowego poziomu wykorzystania puli zwolnień) bez konieczności alokowania dochodu uzyskanego z działalności na terenie SSE na poszczególne zezwolenia?

Przedstawiając własne stanowisko spółka twierdziła, że może prowadzić jedną łączną ewidencję i na jej podstawie ustalać dochód zwolniony, to jest dochód osiągany z działalności gospodarczej na terenie SSE, prowadzonej na podstawie zezwoleń (oraz przyszłych zezwoleń) i podlegający zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych, jak również dochodów z działalności gospodarczej niepodlegającej zwolnieniu. Dla celów korzystania z zezwoleń nie będzie obowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji i ustalania odrębnego wyniku podatkowego dla każdego z zezwoleń. Prowadzenie działalności na terenie SSE w oparciu o zezwolenia, nie nakłada obowiązku wydzielenia i przyporządkowania dochodu korzystającego ze zwolnienia odpowiednio pod każde z zezwoleń.

Uzasadnienie organu podatkowego

Organ podatkowy stwierdził, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU nie jest zwolnieniem podmiotowym w tym znaczeniu, że nie dotyczy wszystkich dochodów osiąganych przez przedsiębiorcę posiadającego zezwolenie umożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnych stref ekonomicznych. Zwolnienie to ma charakter przedmiotowy, odnosi się bowiem do dochodów uzyskanych z określonego źródła –z działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem, że działalność ta jest prowadzona w określonym miejscu i na podstawie zezwolenia. Chodzi tu zatem o dochód uzyskany w następstwie ściśle określonej działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 StrefyEkonU i na terenie konkretnej, specjalnej strefy ekonomicznej. Analogicznie do wyodrębnienia dochodu zwolnionego z opodatkowania, dla danej strefy, podatnik musi postąpić ustalając dopuszczalną wielkość pomocy publicznej. Skoro przedmiotem zezwolenia jest zawsze jedna inwestycja skonkretyzowana w toku procedury wydawania tego zezwolenia, zaś dopuszczalna pomoc publiczna powinna być ustalana odrębnie w ramach każdej inwestycji będącej przedmiotem odrębnego zezwolenia, to spółka zobowiązana będzie do odrębnego ustalania osiągniętego dochodu lub poniesionej straty (za dany rok podatkowy) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Zatem, celem ustalenia dochodu zwolnionego z opodatkowania (bądź straty), przypadającego na każde z zezwoleń (przyszłych zezwoleń) na prowadzenie działalności na terenie SSE ma obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji dla poszczególnych projektów, na które zostały lub zostaną wydane zezwolenia strefowe. Tym samym nie będzie możliwe dyskontowanie pomocy publicznej wynikającej łącznie ze wszystkich posiadanych zezwoleń na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE i chronologiczne wykorzystywanie limitów wynikających z poszczególnych zezwoleń w odniesieniu do sumy dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie strefy.

Z uzasadnienia WSA

Po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa V. Spółka z o.o. wniosła skargę do WSA we Wrocławiu, który uchylił zaskarżoną interpretację. Zdaniem Sądu, zasadniczą treścią zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE, jest – obok wskazania rodzajów działalności gospodarczej – określenie rozmiarów koniecznych inwestycji oraz zatrudnienia, jakie muszą być zrealizowane dla skorzystania z pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego. Określenie w zezwoleniu tych parametrów, to jest wydatków inwestycyjnych oraz wielkości zatrudnienia, nie wyznacza ani konkretnych kosztów uzyskania przychodów ani przychodów, a w konsekwencji – także dochodu, o którym mowa w art. 9 ust. 1 PDOPrU, a który byłby jedynie następstwem zrealizowania ściśle określonych warunków zezwolenia. Przychody i koszty podatkowe przedsiębiorcy strefowego ustalane są na ogólnych zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś zwolnienie podatkowe dotyczy – jak to wynika z art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU – dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia inwestycji, czy zatrudnienia pracowników, określonych w zezwoleniu. Przepis ten odwołuje się do zezwolenia jako podstawy działalności przedsiębiorcy na terenie SSE, nie traktując tego zezwolenia jako źródła, które wyznacza określone koszty i przychody tworzące dochód zwolniony od podatku. Z § 5 ust. 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 24.8.2005 r. w sprawie legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 219 poz. 2217 ze. zm.) oraz z § 5 ust. rozporządzenia Rady Ministrów z 10.12.2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 465) wynika obowiązek wyodrębnienia organizacyjnego jednostki działającej na terenie SSE oraz uwzględnienia jedynie jej danych dla określenia wielkości zwolnienia. Brak jest natomiast w omawianych przepisach przesłanek do wyodrębnienia takiej części prowadzonej przez przedsiębiorcę na terenie SSE działalności, którą można by kojarzyć z realizacją inwestycji bądź zatrudnienia, określonych w poszczególnych zezwoleniach wydanych na działalność w tej samej strefie, jak w przypadku wnioskodawcy.

Uzasadnienie NSA

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu. Jak wskazano, w dotychczasowym orzecznictwie ukształtowało się jednolite stanowisko, zgodnie z którym zwolnieniem z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU może zostać objęty dochód ustalony łącznie z całej działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej przez przedsiębiorcę na podstawie wszystkich posiadanych przez niego zezwoleń, aż do wysokości ograniczeń wynikających z tych zezwoleń, bez konieczności przyporządkowywania poszczególnych limitów pomocy publicznej do poszczególnych inwestycji określonych w kolejno wydawanych zezwoleniach na podstawie art. 16 StrefyEkonU (zob. wyr. NSA z 20.3.2018 r., II FSK 696/16, orzeczenia.nsa.gov.pl; wyr. NSA z 19.7.2016 r., II FSK 1849/14, orzeczenia.nsa.gov.pl). W ocenie NSA, brak jest podstaw do wywodzenia obowiązku odrębnego ustalania osiągniętego dochodu w odniesieniu do każdego z zezwoleń. Nie stoi temu na przeszkodzie okoliczność określenia maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej wynikającej z poszczególnych zezwoleń strefowych, gdyż wyznaczają one jedynie limit możliwego wykorzystania tej pomocy. Przychody i koszty podatkowe przedsiębiorcy strefowego ustalane są na ogólnych zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, zaś zwolnienie podatkowe dotyczy wyłącznie dochodu powstałego na skutek prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy (do wysokości limitu), nie zaś dochodu powstałego na skutek wdrożenia inwestycji, czy zatrudnienia pracowników, określonych w pojedynczym zezwoleniu. NSA wyjaśnił, że art. 17 ust. 1 pkt 34 PDOPrU odwołuje się do zezwolenia (o którym mowa w art. 16 ust. 1 StrefyEkonU) jako podstawy działalności podatnika na terenie strefy, lecz nie traktuje tego zezwolenia jako źródła, które wyznacza określone koszty i przychody tworzące dochód zwolniony od podatku.