W uzasadnieniu projektu wnioskodawca stwierdza, że w obecnym stanie prawnym brak jest unormowań zawartych w jednym akcie prawnym, a dotyczących inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowych. Ponadto sporą barierą w powstawaniu nowych elektrowni szczytowo-pompowych, oprócz przyczyn o charakterze faktycznym (niewiele dogodnych miejsc na lokalizację takich elektrowni – przewaga terenów nizinnych na obszarze Polski) jest pomijanie elektrowni szczytowo-pompowych w przepisach wielu ustaw. Bariery prawne polegają na konieczności przeprowadzenia standardowego procesu inwestycyjnego związanego z brakiem zakwalifikowania budowy lub modernizacji elektrowni szczytowo-pompowej jako inwestycji celu publicznego. Ze względu na wieloetapowość i znaczny rozmiar inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej podlega ona szeregowi ograniczeń i wymagań administracyjnych zawartych w różnych aktach prawnych, które prowadzą do znacznego wydłużenia procesu inwestycyjnego.
Przedstawiony projekt kwalifikuje inwestycję w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej oraz inwestycję towarzyszącą, jako inwestycje celu publicznego w rozumieniu art. 2 pkt 5 PlanZagospU. Organem uprawnionym do wydania decyzji w zakresie lokalizacji elektrowni szczytowo-pompowej oraz inwestycji towarzyszącej będzie wojewoda. Projekt zawiera definicję elektrowni szczytowo-pompowa, zgodnie z którą jest nią wyodrębniony zespół urządzeń wraz z obiektami związanymi z nimi technicznie lub funkcjonalnie, służący do magazynowania energii elektrycznej poprzez wytwarzanie energii elektrycznej i wyprowadzanie mocy w wyniku procesu przemiany energii elektrycznej w energię potencjalną wody pompowanej do górnego zbiornika i przemiany energii potencjalnej wody magazynowanej w zbiorniku górnym w wyniku pompowania lub na skutek dopływu naturalnego w energię elektryczną
Ustawa określa szczegółowo rodzaje dokumentacji, jakie wnioskodawca musi złożyć wraz z wnioskiem o wydanie decyzji. Ponadto zawiera szczególne zapisy, które postępowanie administracyjne w w/w sprawie regulują inaczej niż KPA.
Ostateczna decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stanowić będzie podstawę do dokonywania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.
Projekt zakłada, że do gruntów rolnych i leśnych objętych decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej nie stosuje się przepisów rozdziału 2 OchrGrU.
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej zatwierdza podział nieruchomości.
Inwestor nabywa z mocy prawa z dniem, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowych, znajdujących się w liniach rozgraniczających teren inwestycji oraz prawo własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali znajdujących się na tych nieruchomościach.
Nabycie prawa użytkowania wieczystego, prawa własności budynków, innych urządzeń trwale z gruntem związanych i lokali z dniem, z którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna stwierdza wojewoda w drodze decyzji wydawanej w terminie 7 dni od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna.
Za nieruchomości, użytkowanie wieczyste oraz ograniczone prawa rzeczowe do nieruchomości, przysługuje odszkodowanie w wysokości uzgodnionej między inwestorem a dotychczasowym właścicielem, użytkownikiem wieczystym lub osobą, której przysługuje ograniczone prawo rzeczowe do nieruchomości. Uzgodnienia dokonuje się w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Jeżeli w terminie 2 miesięcy od dnia, w którym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie elektrowni szczytowo-pompowej stała się ostateczna, nie dojdzie do uzgodnienia wysokości odszkodowania, ustala je wojewoda w drodze decyzji, w terminie 30 dni od dnia wszczęcia postępowania. Wysokość odszkodowania ustala się na podstawie operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego. Obowiązek zapłaty odszkodowań obciąża inwestora. Inwestor, na podstawie odrębnego porozumienia zawartego z wojewodą, pokrywa koszty ustalenia wysokości odszkodowań.
Ustawa trafiła do opiniowania.
Źródło: https://legislacja.gov.pl/projekt/12365909
