W kontekście podanej problematyki warto w pierwszej kolejności przytoczyć regulacje OchrLokU, która w art. 21 ust. 2 stanowi m. in., że wieloletni program gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy powinien być opracowany na co najmniej pięć kolejnych lat.

Program ten powinien obejmować w szczególności:

1) prognozę dotyczącą wielkości oraz stanu technicznego zasobu mieszkaniowego gminy w poszczególnych latach;

2) analizę potrzeb oraz plan remontów i modernizacji wynikający ze stanu technicznego budynków i lokali, z podziałem na kolejne lata;

3) planowaną sprzedaż lokali w kolejnych latach;

4) zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu;

5) sposób i zasady zarządzania lokalami i budynkami wchodzącymi w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz przewidywane zmiany w zakresie zarządzania mieszkaniowym zasobem gminy w kolejnych latach;

6) źródła finansowania gospodarki mieszkaniowej w kolejnych latach;

7) wysokość kosztów w kolejnych latach (…).

W kontekście poruszonego zagadnienia warto odnotować stanowisko wyrażone w rozstrzygnięciu nadzorczym Wojewody Wielkopolskiego z 20.6.2022 r. (NR NP.-II.4131.1.169.2022.7), w którym organ nadzoru wskazał m.in., że istotne jest jednak, aby rada gminy w programie zamieściła postanowienia odnoszące się do wszystkich kwestii wymienionych w ww. przepisie. Pominięcie bądź niewypełnienie dyspozycji któregoś z obligatoryjnych elementów powoduje, iż taka uchwała dotknięta jest istotną wadą prawną skutkującą koniecznością stwierdzenia nieważności uchwały w całości. W treści uchwały rady gminy znalazł się m.in. zapis, że: Stawki czynszu za 1 m2 powierzchni użytkowej lokalu ustala się z uwzględnieniem czynników podwyższających lub obniżających ich wartość użytkową, położenia lokalu w budynku, wyposażenia budynku i lokalu w urządzenia techniczne i instalacje oraz ich stanu, ogólnego stanu technicznego budynku. W dalszej części uchwały rada gminy skonkretyzowała przesłanki ustalania czynszu z uwzględnieniem ww. czynników za wyjątkiem czynnika – ogólny stan techniczny budynku. Organ nadzoru wskazał, że ww. program winien obejmować zasady polityki czynszowej oraz warunki obniżania czynszu. Zgodnie z art. 8 pkt 1 OchrLokU, jeżeli właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego, stawki czynszu, o których mowa w art. 7, ustala organ wykonawczy tej jednostki w przypadku gminy zgodnie z zasadami, o których mowa w art. 21 ust. 2 pkt 4. Zasady polityki czynszowej są zatem wiążące przy ustalaniu stawek czynszu przez organ wykonawczy gminy. Oznacza to, że wszystkie z wymienionych w art. 7 ust. 1 OchrLokU czynników muszą zostać uwzględnione przy ustalaniu czynszu, i to w sposób szczegółowy, co dotyczy m.in. stanu technicznego budynku (pkt 4).

Dalej zaznaczono, że: Tymczasem w uchwalonym Programie w odniesieniu do czynnika określonego w art. 7 ust. 1 pkt 4 OchrLokU (ogólny stan techniczny budynku), rada jedynie ogólnie powołała się na ww. czynnik ‒ ogólnego stanu technicznego budynku ‒ wpływający na wartość użytkową lokalu, co nie wyczerpuje obowiązku uszczegółowienia tego czynnika. Nie wiadomo bowiem jak ogólny stan techniczny budynku ma wpływać na wysokość czynszu najmu. Ponadto konieczne jest przypisanie ww. czynnikowi konkretnej wartości, o którą obniżony/podwyższony zostanie czynsz.

Podsumowując, rada gminy powinna w całości wykonać delegację ustawową w zakresie określenia czynników wpływających na wysokość czynszu. Nie wystarczy ogólne powołanie się np. na ogólny stan budynku.

Źródło: http://edziennik.poznan.uw.gov.pl.