W Dz.U. z Dz.U. z 2016 r. pod poz. 414 opublikowano rozporządzenie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKiDN) z 22.3.2016 r. w sprawie uznawania praktyki zawodowej do wykonywania zawodów konserwatora zabytków ruchomych, konserwatora zabytków nieruchomych, konserwatora zabytkowej zieleni oraz archeologa.

Rozporządzenie to określa:

  • tryb uznawania praktyki zawodowej do wykonywania zawodów: konserwatora (zabytków ruchomych, zabytków nieruchomych oraz zabytkowej zieleni), a także archeologa;
  • maksymalny uznawany okres wspomnianej praktyki zawodowej odbytej w państwie innym niż Rzeczpospolita Polska.

Osoba, która ubiega się o uznanie praktyki zawodowej do wykonywania wymienionych wyżej zawodów powinna złożyć do MKiDN wniosek wraz z dokumentami potwierdzającymi:

  • zakres odbytej praktyki zawodowej,
  • czas trwania i miejsce jej odbycia oraz
  • nabyte podczas odbywania tej praktyki umiejętności.

Wniosek składa się w języku polskim, a dokumenty w języku oryginału wraz z ich tłumaczeniem na język polski dokonanym przez tłumacza przysięgłego, jeśli dokumenty te sporządzono w języku innym niż język oficjalny UE.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego uznaje praktykę zawodową odbytą w państwie innym niż RP w formie decyzji, wskazując uznawany okres tej praktyki. Maksymalny uznawany okres praktyki zawodowej wynosi:

  • 9 miesięcy – w przypadku konserwatora zabytków ruchomych uprawnionego do kierowania lub samodzielnego wykonywania prac konserwatorskich, restauratorskich lub badań konserwatorskich w dziedzinach objętych programem wyższych studiów na terytorium RP;
  • 4 lata – w przypadku konserwatora zabytków ruchomych uprawnionego do prowadzenia prac konserwatorskich, restauratorskich lub badań konserwatorskich w dziedzinach nieobjętych programem wyższych studiów na terytorium RP;
  • 18 miesięcy – w przypadku konserwatora zabytków nieruchomych;
  • 9 miesięcy – w przypadku konserwatora zabytkowej zieleni;
  • 12 miesięcy – w przypadku archeologa.