Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach to jedna z pierwszych decyzji inwestycyjnych.

Publikacja przybliża rolę organów, na których spoczywa jej wydanie, jak i organów współdziałających. Wskazuje na różne znaczenie funkcji tych organów w toku postępowania, jak i pokazuje na praktycznych przykładach różnice pomiędzy wydawanymi przez nie opiniami, a uzgodnieniami.

W publikacji uwzględniono:

  • zmiany ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, które weszły w życie z dniem 1 stycznia 2017 r.,
  • wpływ nowego Prawa wodnego na proces pozyskiwania decyzji środowiskowych,
  • przebieg postępowania mającego na celu wydanie oceny wodnoprawnej.

Dzięki tej książce Czytelnik uzyska kompleksową wiedzę, jak powinno zostać prawidłowo i skutecznie przeprowadzone postępowanie administracyjne mające na celu wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Książka stanowi rodzaj przewodnika – po kolei omawia etapy procesu pozyskiwania decyzji, najczęstsze problemy, jakie się na nich pojawiają oraz omawia niezbędne dokumenty. Pokazuje też na konkretnych przykładach zmiany, jakie zaszły w postępowaniu w związku z ostatnimi zmianami ustawy ocenowej.

Publikacja przeznaczona jest dla praktyków podejmujących działania po obu stronach procesu inwestycyjnego – zarówno w gminie, jak i po stronie inwestora. Ważnym i praktycznym elementem jest dołączona płyta CD z gotowymi wzorami.

 

Fragment tekstu z poradnika:

2. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięć, dla których nie została przeprowadzona ocena oddziaływania na środowisko.

Kryteria wydania decyzji środowiskowej wydanej w toku postępowania, w którym nie została przeprowadzona OOŚ, nie zostały ściśle określone, w przeciwieństwie do postępowań, w których została ona przeprowadzona.

Jeżeli nie została przeprowadzona OOŚ, w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach właściwy organ stwierdza brak potrzeby jej przeprowadzenia. Dodatkowo w decyzji tej organ może (art. 84 ust. 1a ŚrodInfU):
1) określić istotne warunki korzystania ze środowiska w fazie realizacji i eksploatacji lub użytkowania przedsięwzięcia, ze szczególnym uwzględnieniem konieczności ochrony cennych wartości przyrodniczych, zasobów naturalnych i zabytków oraz ograniczenia uciążliwości dla terenów sąsiednich (warunki, o których mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1 lit. b ŚrodInfU),
2) określić wymagania dotyczące ochrony środowiska konieczne do uwzględnienia w dokumentacji wymaganej do wydania późniejszych decyzji inwestycyjnych, w szczególności w projekcie budowlanym (warunki, o których mowa w art. 82 ust. 1 pkt 1 lit. c ŚrodInfU),
3) nałożyć obowiązek wykonania działań, mających na celu unikanie, zapobieganie i ograniczanie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (działania wskazane w art. 82 ust. 1 pkt 2 lit. b ŚrodInfU) – w szczególności nałożenie tego obowiązku powinno mieć miejsce, jeśli wynika on z treści postanowienia, w którym organ prowadzący postępowanie stwierdził brak potrzeby przeprowadzenia OOŚ.

Jeżeli decyzja została wydana bez przeprowadzenia OOŚ, należy uznać, że dane przedsięwzięcie nie będzie oddziaływać negatywnie na środowisko.

Nałożenie w decyzji dodatkowych ograniczeń, o których mowa w art. 82 ust. 1a ŚrodInfU, ma na celu wskazanie rozwiązań, których zastosowanie pozwoli na wyeliminowanie ewentualnych negatywnych oddziaływań. Dotyczy to przedsięwzięć, dla których już po przedłożeniu karty informacyjnej przedsięwzięcia, stanowisk organów współdziałających oraz na podstawie posiadanej przez organ wiedzy można wskazać ewentualne zagrożenia oraz sposoby ich wyeliminowania. Chodzi przede wszystkim o przedsięwzięcia typowe, co do których organ ma wiedzę w zakresie generowania przez nich oddziaływań i stosowania rozwiązań je eliminujących lub ograniczających.

Załącznikiem każdej decyzji środowiskowej jest charakterystyka przedsięwzięcia – niezależnie od tego, czy decyzja została wydana po przeprowadzeniu OOŚ, czy też nie.

Treść charakterystyki, jako załącznika do decyzji środowiskowej, jest tak samo wiążąca dla inwestora, jak treść samej decyzji (wyr. WSA w Warszawie z 12.9.2011 r., IV SA/Wa 1029/11, Legalis).

Celem wprowadzenia charakterystyki jest usystematyzowanie i łączne zebranie wszystkich parametrów przedsięwzięcia. Ma to znaczenie zwłaszcza w sytuacji, gdy decyzja wydawana jest bez przeprowadzenia OOŚ. Sama treść decyzji niewiele mówiłaby o danym przedsięwzięciu, zwłaszcza o jego parametrach. To zaś mogłoby przyczynić się do sytuacji, w której inwestorzy po uzyskaniu decyzji samodzielnie zmieniają dane parametry, a organy wydające decyzje inwestycyjne nie mają nawet możliwości zweryfikowania ich zgodności z decyzją środowiskową. W przypadku decyzji wydanej po przeprowadzeniu OOŚ to z treści decyzji wynikać będzie większość parametrów charakteryzujących przedsięwzięcie, zatem znaczenie charakterystyki będzie dużo mniejsze, a jej zapisy będą po części dublować zapisy decyzji. Aby spełniać powyższy cel, charakterystyka powinna zawierać podstawowe informacje o przedsięwzięciu, pozwalające określić jego zakres przedmiotowy i podstawowe elementy związane z jego realizacją a warunkujące zakres oddziaływania na środowisko.

Wzór. Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia mogącego potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wydana bez przeprowadzenia oceny oddziaływania na środowisko.

 

Zobacz także:

Więcej o decyzjach w postępowaniu administracyjnym znajdziesz w module Gospodarka komunalna i ochrona środowiska>>