Zgodnie z art. 45 ust. 3 ustawy z 29.7.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 852 ze zm.; dalej: NarkU), uprawa konopi włóknistych może być prowadzona wyłącznie na potrzeby przemysłu włókienniczego, chemicznego, celulozowo-papierniczego, spożywczego, kosmetycznego, farmaceutycznego, materiałów budowlanych oraz nasiennictwa.
W myśl art. 46 ust. 2 NarkU uprawa konopi włóknistych może być prowadzona na określonej powierzchni, w wyznaczonych rejonach, na podstawie zezwolenia na uprawę, przy zastosowaniu materiału siewnego kategorii elitarny albo kategorii kwalifikowany w rozumieniu przepisów o nasiennictwie oraz dodatkowo:
1) umowy kontraktacji, zawartej z podmiotem posiadającym zezwolenie marszałka województwa na prowadzenie działalności w zakresie skupu konopi włóknistych, lub
2) zobowiązania do przetworzenia konopi włóknistych we własnym zakresie na cele określone w art. 45 ust. 3 NarkU, składanego do marszałka województwa właściwego dla miejsca położenia uprawy, w terminie do 14 dni po dokonaniu ich wysiewu.
Zezwolenie na uprawę konopi włóknistych wydaje na wniosek wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce położenia uprawy (art. 47 ust. 1 NarkU). W przypadku samodzielnego przetwarzania konopi włóknistych z własnych upraw do wniosku dołącza się zobowiązanie do przetworzenia konopi włóknistych we własnym zakresie na cele określone w art. 45 ust. 3 NarkU (art. 47 ust. 3a NarkU). Treść zobowiązania określa art. 47 ust. 3b NarkU.
Umowa kontraktacji jest wymagana, jeżeli producent konopi będzie je zbywał. Natomiast w przypadku kiedy producent będzie przetwarzał wyprodukowane konopie we własnym zakresie umowa kontraktacji nie jest wymagana. W takim przypadku gwarantem właściwego postępowania producenta jest zobowiązanie do przetworzenia konopi włóknistych we własnym zakresie na cele określone w art. 45 ust. 3 NarkU.
