Podatkowe odpisy amortyzacyjne środków trwałych

Do art. 16k ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: PDOPrU) dodano ust. 14-21.

Podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej nabytych fabrycznie nowych środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT w roku podatkowym, w którym środki te wprowadzono do ewidencji środków trwałych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 000 zł. Kwota 100 000 zł obejmuje sumę odpisów amortyzacyjnych i wpłaty na poczet nabycia środka trwałego (art. 15 ust. 1zd PDOPrU) zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów (art. 16k ust. 14 PDOPrU). Przepis ten stosuje się pod warunkiem, że:

Przy czym, jeżeli podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wspomniana wyżej wpłatę na poczet nabycia środka trwałego, a następnie:

- ma obowiązek zwiększyć przychody o wpłatę na poczet nabycia środka trwałego odpowiednio na ostatni dzień prowadzenia działalności przed jej likwidacją, na ostatni dzień prowadzenia działalności przed zmianą formy opodatkowania, na dzień, w którym podatnik dokonał pierwszego odpisu amortyzacyjnego, albo na dzień odpłatnego zbycia środka trwałego.

Może się zdarzyć, że podatnik będzie miał prawo zastosowania jednorazowego odpisu zgodnie z powyższymi zasadami (art. 16k ust. 14 PDOPrU), a także na zasadach określonych w art. 16k ust. 7 PDOPrU. W takiej sytuacji może wybrać jedna z tych metod.