Należy uznać, że w podanym zakresie przedmiotowym ustawodawca pozostawił lokalnemu prawodawcy „swobodę”. W konsekwencji możliwe są różne rozwiązania, zarówno takie, w których wynagrodzenie za inkaso zostanie ustalone na tożsamym poziomie, w każdym przypadku poboru podatku, jak i rozwiązanie przewidujące różnicowanie wysokości wynagrodzenia za inkaso ze względu na różne okoliczności poboru podatku. Zatem, w podanym stanie faktycznym możliwe jest różnicowanie.
W ocenie prawnej znaczenie ma art. 19 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, z którego wynika, że:
„Rada gminy, w drodze uchwały:
2) może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso, a także może wprowadzić obowiązek prowadzenia przez inkasentów ewidencji osób zobowiązanych do uiszczania opłaty miejscowej lub opłaty uzdrowiskowej oraz określić szczegółowy zakres danych zawartych w tych ewidencjach, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowego poboru tych opłat”.
Z podanej delegacji nie wynika jednoznacznie, czy rada gminy jest władna określić odrębny poziom wynagrodzenia inkasenta w zależności np. od statusu prawnego podmiotów, od których będzie dokonywany pobór podatków w drodze inkasa. Należy jednak uznać, że w tym zakresie przedmiotowym ustawodawca pozostawił lokalnemu prawodawcy „swobodę”. W konsekwencji możliwe są różne rozwiązania, zarówno takie, w których wynagrodzenie za inkaso zostanie ustalone na tożsamym poziomie – w każdym przypadku poboru podatku, jak i rozwiązanie przewidujące różnicowanie wysokości wynagrodzenia za inkaso ze względu na różne okoliczności poboru podatku.
Naruszeniem konstytucyjnej równości przy wynagradzaniu inkasentów – sołtysów byłaby jedynie taka sytuacja, gdyby ktoś z nich został w ogóle pozbawiony wynagrodzenia za swe wykonywane czynności pomocnicze w sferze zbierania i odprowadzania należności podatkowych. Różnicowanie natomiast wynagrodzenia inkasenta jest możliwe i nie narusza obowiązującego porządku prawnego (wyr. WSA w Warszawie z 6.11.2013 r., III SA/Wa 1159/13, Legalis).