Opracowany w Ministerstwie Rozwoju projekt ustawy o zmianie ustawy o partnerstwie publiczno-prywatnym oraz niektórych innych ustaw zakłada m.in. rozszerzenie kompetencji rady gminy w zakresie ustalania opłat za parkowanie, a także wprowadza dodatkowe pojęcie „strefy płatnego parkowania na obszarze zabudowy śródmiejskiej”.

1. Zasady ogólne

Nowelizacja zawiera propozycje zmian w ustawie z 21.3.1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1440 ze zm.; dalej: DrPublU) zwiększający zakres swobody w ustalaniu stawek opłat za postój w strefach płatnego parkowania. Zagospodarowanie dzielnic centralnych w dużych miastach wymaga uwolnienia przestrzeni na rzecz ruchu pieszego i rowerowego oraz jednoczesnego wygospodarowania miejsc postojowych poza ciągami ulic i placami miejskimi. Zniesienie limitu opłat pozwoli także na zmniejszenie ruchu kołowego, który negatywnie wpływa na poziom zanieczyszczenia powietrza w strefach obciążonych największym ruchem kołowym.

Ważne
Projekt przewiduje wprowadzenie do DrPublU nowej definicji – obszaru zabudowy śródmiejskiej. Byłby to obszar funkcjonalnego śródmieścia, który stanowi faktyczne lub przewidziane w planie miejscowym centrum miasta lub dzielnicy w mieście o liczbie ludności powyżej 200 000 mieszkańców. Jest to o tyle istotne, że nowelizacja przewiduje wyodrębnienie dwóch rodzajów stref płatnego parkowania: „zwykłej” oraz umiejscowionej właśnie na obszarze zabudowy śródmiejskiej.

2. Strefa płatnego parkowania

Rada gminy mogłaby ustanowić strefę płatnego parkowania na obszarze zabudowy śródmiejskiej na wniosek wójta zaopiniowany przez organy zarządzające drogami i ruchem na drogach.

Ważne
W „zwykłej” strefie płatnego parkowania opłaty za postój nadal mogłyby być pobierane w wysokości nie wyższej niż 3 złote za pierwszą godzinę postoju oraz w kwotach uwzględniających zasady progresji (określone w art. 13b ust. 5 DrPublU) za kolejne godziny. Natomiast w strefie płatnego parkowania na obszarze zabudowy śródmiejskiej stawki te mogłyby być ustalane w wysokości nie wyższej niż trzykrotność opłat za postój w strefie „zwykłej”.

Ustalenie stawek opłaty za parkowanie w strefie płatnego parkowania na obszarze zabudowy śródmiejskiej należałoby albo do kompetencji rady gminy albo do zarządzającego parkingiem (za zgodą rady). Rada gminy mogłaby ustalić opłaty dla więcej niż jednego parkingu na obszarze zabudowy śródmiejskiej, a stawki opłaty mogłyby być różnicowane w zależności od jego lokalizacji. Pobór opłat należałby do zarządzającego parkingiem, a w przypadku jego braku – do zarządcy drogi.

3. Nieścisłości legislacyjne

Ważne
Projekt nie przewiduje, by w razie nieuiszczenia opłaty za postój w strefie płatnego parkowania na obszarze zabudowy śródmiejskiej konsekwencją miało być pobieranie opłat dodatkowych (a więc inaczej, niż w przypadku nieopłaconego postoju w strefie „zwykłej”, co zagrożone jest obciążeniem opłatą dodatkową). Wydaje się, że jest to niedopatrzenie projektodawcy.

Projekt znajduje się obecnie na etapie konsultacji społecznych. W związku z tym, że obecnie w Senacie trwają pracę nad projektem ustawy o zmianie DrPublU, mającym jednoznaczne wykluczenie możliwości pobierania opłat za parkowanie w soboty, niedziele i święta (druk 401). Gdyby obie nowelizacje weszły w życie oznaczałoby to, iż postój w „zwykłych” strefach płatnego parkowania byłby odpłatny co najwyżej od poniedziałku do piątku, natomiast w strefach na obszarze zabudowy śródmiejskiej – nawet przez cały tydzień. W przypadku strefy „zwykłej” musiałyby ponadto zostać spełnione pozostałe przesłanki utworzenia stref, określone w art. 13b ust. 2 DrPublU (nie mające, jak się wydaje, zastosowania do stref na obszarze zabudowy śródmiejskiej).