Pierwsze pytanie dotyczyło tego, czy wyrażona w art. 18 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE zasada równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców oraz zasada przejrzystości zezwala na taką interpretację art. 21 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE i art. 2 pkt 1 dyrektywy 2016/943/UE, w szczególności zawartych w nich określeń „jako całość lub w szczególnym zestawie i zbiorze ich elementów nie są ogólnie znane lub łatwo dostępne” i „mają wartość handlową dlatego, że są objęte tajemnicą” oraz wskazania, że „instytucja zamawiająca nie ujawnia informacji oznaczonych przez wykonawców jako poufne”, w konsekwencji której wykonawca może zastrzec jako tajemnicę przedsiębiorstwa dowolną informację, z tego powodu, że nie chce jej ujawniać konkurującym z nim wykonawcom.

W odpowiedzi na to pytanie Rzecznik Generalny stwierdził, że art. 21 dyrektywy 2014/24/UE stoi na przeszkodzie zastrzeżeniu przez wykonawcę jakiejkolwiek informacji jako objętej tajemnicą z tego powodu, że po prostu nie chce ujawnić jej konkurentom, a ponadto stanowi, że instytucja zamawiająca nie jest związana samym twierdzeniem wykonawcy, że przekazane informacje są poufne. Jednocześnie nie stoi na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie ograniczyło poufność do tajemnic przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że przestrzegane jest prawo Unii, a informacje ujawnione ze względu na to, że nie są objęte tym pojęciem, nie mogą być wykorzystane ze szkodą dla uzasadnionych interesów handlowych innych wykonawców lub w celu zakłócenia konkurencji między nimi.

W opinii Rzecznik Generalny odniósł się ponadto do 3 poniższych pytań:

  • czy wyrażona w art. 18 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE zasada równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców oraz zasada przejrzystości zezwala na taką interpretację art. 21 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE i art. 2 pkt 1 dyrektywy 2016/943/UE, w konsekwencji której wykonawcy ubiegający się o zamówienie publiczne mogą zastrzec dokumenty wskazane w art. 59 i 60 dyrektywy 2014/24/UE oraz w załączniku XII do dyrektywy 2014/24/UE, w całości lub w części, jako tajemnicę przedsiębiorstwa, w szczególności w odniesieniu do wykazu posiadanego doświadczenia, referencji, wykazu osób proponowanych do wykonania zamówienia i ich kwalifikacji zawodowych, nazw i potencjału podmiotów, na których potencjał się powołują, lub podwykonawców, jeśli dokumenty te są wymagane w celu wykazania spełnienia warunków udziału w postępowaniu lub dla oceny według kryteriów oceny ofert lub stwierdzenia zgodności oferty z innymi wymaganiami instytucji zamawiającej zawartymi w dokumentacji postępowania (ogłoszeniu o zamówieniu, SIWZ),
  • czy wyrażona w art. 18 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE zasada równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców oraz zasada przejrzystości w związku z art. 58 ust. 1, art. 63 ust. 1 i art. 67 ust. 2 lit. b dyrektywy 2014/24/UE zezwala na równoczesne przyjęcie przez instytucję zamawiającą deklaracji wykonawcy, że dysponuje wymaganymi przez instytucję zamawiającą lub deklarowanymi samodzielnie zasobami osobowymi, podmiotami, na których zasobach chce polegać, lub podwykonawcami, co zgodnie z przepisami musi udowodnić instytucji zamawiającej, oraz deklaracji, że już samo ujawnienie konkurującym z nim wykonawcom danych dotyczących tych osób lub podmiotów (nazwisk, nazw, doświadczenia, kwalifikacji) może spowodować ich „podkupienie” przez tych wykonawców, przez co niezbędne jest objęcie tych informacji tajemnicą przedsiębiorstwa? W związku z powyższym, czy tak nietrwałą więź pomiędzy wykonawcą a tymi osobami i podmiotami można uznać za udowodnienie dysponowania tym zasobem, a w szczególności przyznać wykonawcy dodatkowe punkty w ramach kryteriów oceny ofert,
  • czy wyrażona w art. 18 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE zasada równego i niedyskryminacyjnego traktowania wykonawców oraz zasada przejrzystości zezwala na taką interpretację art. 21 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE i art. 2 pkt 1 dyrektywy 2016/943/UE, w konsekwencji której wykonawcy ubiegający się o zamówienie publiczne mogą zastrzec jako tajemnicę przedsiębiorstwa dokumenty wymagane w celu badania zgodności oferty z wymaganiami zamawiającego zawartymi w SIWZ (w tym w opisie przedmiotu zamówienia) albo w celu oceny oferty w ramach kryteriów oceny ofert, w szczególności jeśli dokumenty te odnoszą się do spełnienia wymagań instytucji zamawiającej zawartych w SIWZ, w przepisach prawa lub w innych dokumentach powszechnie dostępnych lub dostępnych zainteresowanym, w szczególności, jeśli ocena ta nie przebiega według obiektywnie porównywalnych schematów oraz mierzalnych i porównywalnych matematycznie lub fizycznie wskaźników, lecz według indywidualnej oceny instytucji zamawiającej? W konsekwencji, czy art. 21 ust. 1 dyrektywy 2014/24/UE i art. 2 pkt 1 dyrektywy 2016/943/UE można interpretować tak, że za tajemnicę przedsiębiorstwa danego wykonawcy można uznać złożoną przez niego w ramach oferty deklarację wykonania danego przedmiotu zamówienia według wskazań instytucji zamawiającej zawartych w SIWZ, kontrolowanych i ocenianych przez instytucję zamawiającą pod względem zgodności z tymi wymaganiami, nawet jeśli to do wykonawcy należy wybór metod zmierzających do osiągnięcia wymaganego przez instytucję zamawiającą efektu (przedmiotu zamówienia).

W odpowiedzi na powyższe pytania Rzecznik Generalny stwierdził, że związek między „decyzją o uznaniu niektórych danych za poufne” a obowiązkiem „przekazania w neutralnej formie, zasadniczej treści poufnych danych oferentowi, który ich żąda”, sugeruje odrzucenie oświadczeń dotyczących poufności o charakterze ogólnym lub odnoszących się do ogólnych kategorii dokumentów. Zdaniem Rzecznika wprawdzie sposoby zachowania równowagi między wchodzącymi w grę zasadami są różne i trudne do zdefiniowania, to instytucja zamawiająca może w szczególności – o ile prawo krajowe, któremu podlega, nie stoi temu na przeszkodzie – przekazać w formie streszczenia niektóre elementy zgłoszenia lub oferty oraz ich charakterystykę techniczną w sposób uniemożliwiający identyfikację informacji poufnych”. Rzecznik wskazał, że instytucje zamawiające dysponują mechanizmami, które poszerzają ich swobodę działania. Zgodnie z art. 21 ust. 2 dyrektywy 2014/24/UE instytucje zamawiające mogą nakładać na wykonawców wymogi mające na celu ochronę poufności informacji, które udostępniają one w toku postępowania o udzielenie zamówienia. Jeżeli zatem informacje niemające poufnego charakteru będą do tego celu odpowiednie, instytucja zamawiająca będzie mogła skorzystać również z tej możliwości w celu zapewnienia poszanowania przysługującego odrzuconemu oferentowi prawa do skutecznego środka prawnego, zwracając się do wykonawcy, którego oferta została wybrana, o dostarczenie nie jawnej wersji dokumentów zawierających informację poufne.

Podkreślić należy, że Rzecznik Generalny zauważył, że nic nie stoi na przeszkodzie zastosowaniu przywołanej zasady, która dotyczy jedynie konkretnych części przekazywanych informacji, a nie całości dokumentów, jeżeli instytucja zamawiająca uzna to za stosowne. W każdym razie nie jest możliwe ustalenie a priori, kiedy dane dokumenty będą mogły zostać zakwalifikowane jako poufne, ponieważ taka kwalifikacja zależy od cech każdego dokumentu w danym sporze. Zdaniem Rzecznika z postanowienia odsyłającego wynika, że instytucja zamawiająca działała w sposób ogólny w odniesieniu do określonych kategorii informacji, odchodząc od koniecznej oceny indywidualnej.

W świetle powyższego Rzecznik Generalny zaproponował, aby TSUE udzielił odpowiedzi na cztery pierwsze pytania prejudycjalne KIO, że art. 21 dyrektywy 2014/24/UE należy interpretować następująco:

  1. instytucja zamawiająca nie jest związana samym twierdzeniem wykonawcy, że informacje przekazane w jego ofercie są poufne,
  2. państwo członkowskie może ograniczyć poufność do tajemnicy przedsiębiorstwa, pod warunkiem, że przestrzegane jest prawo Unii, a informacje ujawnione ze względu na to, że nie są objęte tym pojęciem, nie mogą być wykorzystane ze szkodą dla uzasadnionych interesów określonego wykonawcy lub w celu zakłócenia uczciwej konkurencji miedzy wykonawcami,
  3. instytucja zamawiająca, do której wykonawca zwrócił się z zastrzeżeniem informacji uznanych za poufne, musi dokonać szczegółowej uzasadnionej oceny, czy konieczne jest nadanie przewagi prawu tego wykonawcy do ochrony jego informacji nad prawem konkurentów do uzyskania tych informacji w celu.