Przepisy chronią osoby, którym brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego przed wypowiedzeniem umowy o pracę. Ochrona z tego przepisu nie wyklucza rozwiązania stosunku pracy w drodze innej czynności niż wypowiedzenie, czyli na skutek:
- porozumienia stron,
- zwolnienia bez wypowiedzenia z winy pracownika (zwolnienie dyscyplinarne),
- niezawinionego zwolnienia bez wypowiedzenia na skutek upływu określonego w art. 53 KP okresu usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy.
Ochrona z art. 39 KP aktualizuje się w następujących okolicznościach:
- pracownikowi brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego,
- okres zatrudnienia tej osoby umożliwi jej uzyskanie prawa do emerytury z chwilą osiągnięcia tego wieku,
- pracodawca zamierza wypowiedzieć umowę o pracę.
Przepisy stopniowo podwyższają wiek emerytalny. Ustalając, czy dany pracownik może już skorzystać z ochrony, czy też nie, pracodawca musi odnieść się do dokładnej daty urodzenia pracownicy. Według art. 24 ust. 1a pkt 22 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, wiek emerytalny dla kobiet urodzonych w okresie od 1.1.1958 r. do 31.3.1958 r. wynosi co najmniej 61 lat i 9 miesięcy.
Wskazana w pytaniu pracownica osiągnie zatem wiek emerytalny w październiku 2019 r. (w dniu miesiąca odpowiadającym dniu urodzenia – przy obliczaniu wieku osoby fizycznej termin upływa z początkiem ostatniego dnia). Ochronie przedemerytalnej z art. 39 KP pracownica podlegać będzie od października 2015 r. (znowu od dnia odpowiadającego dacie dziennej urodzenia).
Przykładowo, pracownica wskazana w pytaniu urodziła się 15.1.1958 r., wiek emerytalny osiągnie 15.10.2019 r., natomiast ochronie przedemerytalnej podlegać będzie od 15.10.2015 r.
