Pracownik, który skorzystał z części urlopu wychowawczego i nadal jest uprawniony do urlopu wychowawczego, ma prawo skorzystać z obniżonego wymiaru czasu pracy przez okres odpowiadający pozostałemu do wykorzystania wymiarowi urlopu wychowawczego, nie dłużej jednak niż do zakończenia roku kalendarzowego, w którym dziecko kończy 6 rok życia (art. 1867 § 3 Kodeksu pracy). Obniżenie może nastąpić do wymiaru nie niższego niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy. Pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika (art. 1867 § 1 Kodeksu pracy). Pracownica, która złoży taki wniosek jest chroniona na podstawie art. 1868 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie od dnia złożenia przez pracownika uprawnionego do urlopu wychowawczego wniosku o obniżenie wymiaru czasu pracy – do dnia powrotu do nieobniżonego wymiaru czasu pracy, nie dłużej jednak niż przez łączny okres 12 miesięcy.
W przypadku złożenia przez pracownika wniosku, wcześniej niż 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z obniżonego wymiaru czasu pracy, zakaz zaczyna obowiązywać na 21 dni przed rozpoczęciem korzystania z urlopu albo obniżonego wymiaru czasu pracy. W przypadku złożenia przez pracownika wniosku, po dokonaniu czynności zmierzającej do rozwiązania umowy o pracę, umowa rozwiązuje się w terminie wynikającym z tej czynności. Rozwiązanie umowy o pracę jest wyjątkowo dopuszczalne w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy, a także gdy zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (zwolnienie dyscyplinarne z art. 52 Kodeksu pracy) oraz w przypadku zwolnienia indywidualnego i grupowego na podstawie przepisów ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Pracownica składa wniosek w formie pisemnej albo elektronicznej (mailowej).
W sytuacji z pytania może mieć miejsce także inna sytuacja, a mianowicie pracownica nie złożyła wniosku o skorzystanie z obniżonego wymiaru czasu pracy przez okres odpowiadający pozostałemu do wykorzystania wymiarowi urlopu wychowawczego, lecz jedynie o przerwy na karmienie dziecka piersią. Pracownica chciałaby wykorzystywać obie przerwy łącznie na koniec dnia i wychodzić z pracy godzinę wcześniej, a więc skrócić wymiar czasu pracy o 1 godzinę. Przerwy mogą być wykorzystywane łącznie i pracodawca ma obowiązek ich udzielać, art. 187 Kodeksu pracy (chyba, iż sądzi, że pracownica nie karmi dziecka piersią, np. dziecko ma 4 lata – może wówczas domagać się zaświadczenia lekarskiego). Pracownica nie jest w żaden sposób chroniona przez wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę.