Nałożenie obowiązku na właściciela nieruchomości w zakresie przeprowadzenia deratyzacji, skutkuje stwierdzeniem nieważności wyłącznie części regulaminu utrzymania czystości i porządku w gminie (wyr. NSA z 13.9.2016 r., II OSK 3026/14).

Ustawodawca upoważnia radę gminy wyłącznie do wyznaczenia w regulaminie obszarów podlegających deratyzacji i terminów jej przeprowadzenia (art. 4 ust. 2 pkt 8 ustawy z 13.9.1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach [t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 250 ze zm.; dalej: CzystGmU]).

Zaskarżona uchwała jest sprzeczna z art. 4 ust. 2 pkt 8 CzystGmU w zakresie, w jakim nakłada na właścicieli obowiązek deratyzacji. Naczelny Sąd Administracyjny dodał, iż „wyznaczenie obszaru deratyzacji nie obejmuje aspektu podmiotowego przez wprowadzenie zapisu, że na terenie nieruchomości przeprowadzana jest przez właściciela”. Tym samym należy wysnuć wniosek, że niedopuszczalne jest określenie w regulaminie podmiotów, na których ciążyć ma obowiązek deratyzacji. Wynika to m.in. z faktu, że zakres obowiązków właścicieli nieruchomości wskazany został bezpośrednio w ustawie .

Ważne
Nie jest zasadne stanowisko, że niezgodność z prawem w części § 22 ust. 2 regulaminu powoduje istotne naruszenie prawa uzasadniające stwierdzenie nieważności całej uchwały. Zakres wadliwości dotyczy wyłącznie aspektu podmiotowego wykonania obowiązku deratyzacji. (…) Nie można zatem przyjąć, że prowadzi do braku w regulaminie obowiązkowej regulacji, co czyni regulamin niezgodny z prawem w całości (wyr. NSA z 13.9.2016 r., II OSK 3026/14).