Nowelizacja wprowadza wiele zmian dotyczących krajowych rozwiązań w zakresie stanowienia i realizacji reguł dyscyplinarnych dotyczących dopingu w sporcie w sposób zgodny z zasadami Światowego Kodeksu Antydopingowego. Jedną z nich jest zapis, zgodnie z którym polskie związki sportowe nie będą ustanawiały tych reguł, lecz będą miały obowiązek uznawania i stosowania zasad ustanawianych przez Komisję do Zwalczania Dopingu w Sporcie zgodnie z Międzynarodową konwencją o zwalczaniu dopingu w sporcie, sporządzoną w Paryżu 19.10.2005 r.

Ponadto nowelizacja aktualizuje m.in. definicję dopingu w sporcie zgodnie z najbardziej aktualną – zawartą w Światowym Kodeksie Antydopingowym, który wyznacza międzynarodowe standardy w tym zakresie. Za doping ma być uznawane, m.in.:

1) użycie lub usiłowanie użycia przez zawodnika substancji zabronionej lub metody zabronionej,

2) niewyrażenie zgody lub bez ważnego uzasadnienia niezgłoszenie się na pobranie próbki fizjologicznej lub w inny sposób unikanie pobrania próbki fizjologicznej,

3) nieprzedstawienie wymaganych informacji na temat miejsca pobytu zawodnika na potrzeby kontroli antydopingowej,

4) manipulowanie lub usiłowanie manipulowania jakąkolwiek częścią kontroli antydopingowej,

5) pomocnictwo, podżeganie lub każdy inny rodzaj świadomego współdziałania wiążący się z zachowaniem stanowiącym doping w sporcie lub usiłowaniem takiego zachowania lub naruszeniem warunków kary dyskwalifikacji przez inną osobę.

Za doping będzie uznawana również współpraca w ramach obowiązków zawodowych lub innych związanych ze sportem z osobą pomagającą w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego, która:

1) podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, odbywa karę dyskwalifikacji, lub

2) nie podlegając przepisom o odpowiedzialności dyscyplinarnej za doping w sporcie, została skazana lub w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej dowiedziono jej udziału w zachowaniu, które wyczerpuje znamiona dopingu w sporcie (zakaz współpracy z tą osobą trwa przez okres 6 lat, licząc od momentu rozstrzygnięcia w postępowaniu karnym, dyscyplinarny lub dotyczącym odpowiedzialności zawodowej lub przez okres odbywania kary orzeczonej w tym postępowaniu, jeśli jej wymiar przekracza 6 lat), lub

3) działa jako przedstawiciel lub pośrednik dla osób wymienionych w pkt. 1 i 2

– jeżeli zawodnik lub inna osoba podejmująca współpracę została uprzednio powiadomiona na piśmie przez właściwą organizację antydopingową lub Światową Agencję Antydopingową o statusie, o którym mowa w pkt. 1 i 2, osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego oraz o konsekwencjach współpracy (a także jeżeli zawodnik lub inna osoba może tej współpracy uniknąć, a także pod warunkiem, że właściwa organizacja antydopingowa dołożyła wszelkich starań w poinformowaniu osoby pomagającej w przygotowaniu do współzawodnictwa sportowego objętej powiadomieniem o przysługującym jej w ciągu 15 dni od dnia poinformowania prawie do złożenia wyjaśnień o braku okoliczności, o których mowa w pkt. 1 i 2).

Zgodnie z informacjami na stronach sejmowych prace nad nowelizacją będą kontynuowane w Senacie RP.