Postanowienie WSA w Gdańsku z 30.10.2019 r. (II SA/Gd 474/19)
Uchwała rady gminy wyrażająca zgodę na sprzedaż nieruchomości rozpoczyna procedurę mającą dopiero w przyszłości doprowadzić do jej sprzedaży i jest warunkiem koniecznym legalności sfinalizowania tej transakcji. Na tym etapie jednak nie ma jeszcze mowy o dokonywaniu czynności sprzedaży nieruchomości i wywoływaniu konkretnych zmian właścicielskich, ale chodzi przede wszystkim o podjęcie przez organ gminy decyzji, czy nieruchomość ma pozostać własnością gminy, czy nie. Rada gminy w ramach uprawnień do decydowania o sprawach majątkowych gminy, przekraczających zakres zwykłego zarządu, podejmuje decyzje o konkretnym przeznaczeniu nieruchomości. Natomiast w myśl art. 30 ust. 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.) to wójt gminy wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa, w tym gospodaruje mieniem komunalnym. Pomimo tego, że uchwała rady gminy w przedmiocie zgody na sprzedaż jest konieczna do dokonania tej czynności to, aby wprowadzić nieruchomość stanowiącą własność publiczną do obrotu, niezbędne jest umieszczenie nieruchomości w wykazie nieruchomości przeznaczonych do zbycia, oddania w użytkowanie, najem, dzierżawę lub użyczenie, o którym mowa w art. 35 ust. 1 ustawy z 21.8.1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z z 2018 r. poz. 2204 ze zm.; dalej: GospNierU). Do chwili sporządzenia i ogłoszenia wykazu nieruchomość pozostaje poza obrotem prawnym, jest więc niedostępna dla osób ubiegających się o jej nabycie, które nie mogą domagać się sprzedaży, gdyż przeznaczenie nieruchomości do obrotu należy wyłącznie do właściciela.
Postanowienie WSA w Poznaniu z 30.10.2019 r. (II SA/Po 889/19)
Problematykę dotyczącą opłat rocznych z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz dopuszczalności aktualizacji tej opłaty w związku ze zmianą wartości nieruchomości regulują przepisy art. 77–81 GospNierU. Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie zatem wynika, że sprawy dotyczące kwestii aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego należą do kognicji sądu powszechnego. Pogląd ten jest ugruntowany w orzecznictwie sądowo-administracyjnym, gdzie jednolicie przyjmuje się, że użytkowanie wieczyste oraz związane z nim spory o wysokość opłat z tego tytułu i możliwość ich aktualizacji mają charakter cywilnoprawny.
Uzasadnienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z 7.10.2019r. (XVI C 3914/17)
Należy jednakże zastrzec, że to nie decyzja podziałowa przesądza o tym, czy dana działka jest przeznaczona pod drogę publiczną, czy też nie. Przeznaczenie określonego terenu pod drogę publiczną wynika z innych czynności organów administracji, tj. przede wszystkim z postanowień miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Decyzja podziałowa nieruchomości musi być zaś z tym planem zgodna (art. 93 ust. 1 GospNierU). Jakkolwiek więc treść decyzji podziałowej przesądza o tym, czy nastąpił skutek z art. 98 ust 1 GospNierU, czy też nie, to nie jest rolą organu przy jej wydawaniu klasyfikowanie, czy dany teren został wydzielony pod drogi publiczne, czy też nie. W tym względzie organ powinien jedynie stwierdzić tę okoliczność w oparciu o założenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
