Takie stanowisko zajął w wydanym niedawno postanowieniu WSA w Łodzi (postanowienie z 2.6.2016 r., II SA/Łd 332/16). Przedmiotem złożonej skargi było żądanie wstrzymania wykonania decyzji nakazującej rozbiórkę rozbudowanej o taras części jednorodzinnego budynku mieszkalnego.
Sąd podzielił funkcjonujący pogląd, że zasadniczo wykonanie decyzji nakazującej rozbiórkę obiektu już ze swej istoty rodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Chodzi bowiem o to, że ewentualna szkoda poniesiona wskutek rozbiórki obiektu wiąże się przede wszystkim z:
1) utratą nakładów finansowych poniesionych na jego realizację,
2) poniesieniem nakładów finansowych w celu wykonania nałożonego obowiązku.
Warto też zwrócić uwagę, że zgodnie z poglądem podzielanym przez orzecznictwo, w sprawach budowlanych, w których zazwyczaj chodzi o budowę lub rozbiórkę obiektu, trwałe skutki wykonania decyzji administracyjnych są w istocie nieuniknione (patrz np.: postanowienia NSA: z 19.1.2012 r., II OZ 1382/11; z 24.2.2012 r., II OSK 385/12; z 5.10.2012 r., II OZ 863/12, z 23.1.2013 r., II OZ 29/13).
Biorąc to pod uwagę, WSA w Łodzi:
1) podkreślił, że celem instytucji wstrzymania wykonania aktu jest jedynie tymczasowe ukształtowanie stosunków między podmiotami,
2) uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ skarżący w sposób należyty wykazali, że w tym przypadku wykonanie decyzji nakładającej obowiązek rozbiórki spowoduje nieodwracalne skutki.
