Do 10.2.2021 r. brzmienie art. 6 § 1 EgzAdmU było następujące:

W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych.

Natomiast od 20.2.2021 r. treść ww. regulacji otrzymała brzmienie:

W razie uchylania się zobowiązanego od wykonania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych. Wierzyciel może nie podejmować czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, jeżeli łączna wysokość należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie i kosztów upomnienia nie przekracza dziesięciokrotności kosztów upomnienia, chyba że okres do upływu terminu przedawnienia należności pieniężnej jest krótszy niż 6 miesięcy.

W uzasadnieniu wprowadzenia ww. regulacji wskazano m.in., że:

Zmiana ma na celu wyeliminowanie ponoszenia uciążliwych dla zobowiązanego kosztów egzekucyjnych, w tym opłaty manipulacyjnej (100 zł), w egzekucji należności pieniężnej, której wysokość jest niższa lub zbliżona do kosztów jej wyegzekwowania. Regulacja ta winna mobilizować wierzyciela do podejmowania w szerszym zakresie działań informacyjnych względem zobowiązanego zachęcających zobowiązanego do dobrowolnego wykonania obowiązku, a jednocześnie ma zapobiec prowadzeniu przez organ egzekucyjny (naczelników urzędów skarbowych) egzekucji należności pieniężnych w niskiej wysokości.

Z analizy porównawczej ww. regulacji sprzed nowelizacji i po nowelizacji wynika, że jej nowe brzmienie wprowadziło elastyczne rozwiązania w zakresie postępowania wierzycieli dochodzących należności w trybie EgzAdmU. Chodzi tu o zmiany ukierunkowane na ekonomię postępowania wierzycieli pod kątem wydatków na postępowania egzekucyjne. Przepis ten dotyczy szerokiej grupy wierzycieli, w tym i gmin jako wierzycieli z tytułu tzw. podatków lokalnych, np. podatku od nieruchomości. W aktualnym stanie prawnym wierzyciele uzyskali możliwość (nie obowiązek) – niepodejmowania czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych, jeżeli łączna wysokość należności pieniężnej, odsetek z tytułu niezapłacenia jej w terminie i kosztów upomnienia nie przekracza dziesięciokrotności kosztów upomnienia. Zatem, ustawodawca powiązał możliwość zaniechania stosowania środków egzekucyjnych od granicznej wartości dziesięciokrotności kosztów upomnienia.

W aktualnym stanie w tym zakresie mają zastosowanie koszty upomnienia według parametrów określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z 11.9.2015 r. w sprawie wysokości kosztów upomnienia skierowanego przez wierzyciela do zobowiązanego przed wszczęciem egzekucji administracyjnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1526). Według zapisu zawartego w § 1 KosztUpomR koszty te wynoszą nadal 11,60 zł. Zatem, biorąc pod uwagę nowe brzmienie ww. regulacji art. 6 § 1 EgzAdmU w powiązaniu z kwotą za jednostkowe upomnienie (11,60 zł) – aktualnie możliwość zaniechania stosowania środków egzekucyjnych przez wierzyciela (w tym m.in. o statusie gminy) wyznacza granica kwotowa na poziomie 116,00 zł. Do tej kwoty wierzyciele zyskali więc możliwość zaniechania prowadzenia postępowania egzekucyjnego, więc i ponoszenia kosztów egzekucyjnych. Jedynym ograniczeniem czasowym w stosowaniu ww. możliwości jest krótszy niż 6 miesięczny okres do upływu przedawnienia należności pieniężnej. Warto także dodać, że ww. maksymalna granica ulegnie zwiększeniu począwszy od 14.10.2021 r. bowiem od tej daty wejdzie w życie nowe rozporządzenie w sprawie wysokości kosztów upomnienia, podwyższające je do poziomu 16,00 zł.

Podsumowując, wskazane zmiany należy ocenić pozytywnie. Nie są one rozwiązaniami obligatoryjnymi, a fakultatywnymi, bowiem ich stosowanie pozostawione jest woli wierzyciela. To on będzie decydował więc o strategii dochodzenia np. wierzytelności podatkowych.