Dla przypomnienia, z art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU wynikało, że:

W celu zapewnienia prawidłowej realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem COVID-19 wójt (burmistrz, prezydent miasta), zarząd powiatu lub zarząd województwa może:

1) dokonać zmian w planie dochodów i wydatków budżetu jednostki samorządu terytorialnego, w tym dokonać przeniesień wydatków między działami klasyfikacji budżetowej;

2) dokonać czynności, o których mowa w art. 258 ust. 1 pkt 2-4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych.

Powyższa regulacja przewidywała więc znaczne rozszerzenie kompetencji decyzyjnych organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego. Jak się w praktyce okazało, była ona stosunkowo często wykorzystywana w trakcie poprzedniego roku budżetowego (2020) przez organy wykonawcze ww. jednostek. Jak jednak już wspomniano, wskazana regulacja art. 15zn KoronawirusU w całości straciła moc z dniem 1.1.2021 r. a to na skutek treści art. 36 ust. 2 KoronawirusU, gdzie w ust. 2 postanowiono, że:

2. Przepisy art. 6 ust. 2, art. 15zn, art.15va i art. 15vb tracą moc z dniem 1 stycznia 2021 r.

Co istotne, ww. przepis był ściśle powiązany z regulacją art. 15zo KoronawirusU, którego treść jest nadal następująca:

W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii i związanego z tym ryzyka istotnego naruszenia terminów i warunków realizacji zadań jednostek samorządu terytorialnego:

1) wójt (burmistrz, prezydent miasta), zarząd powiatu lub zarząd województwa może dokonać zmian i czynności, o których mowa w art. 15zn pkt 1 i 2,

2) zaciągnięcie lub wyemitowanie przez jednostkę samorządu terytorialnego zobowiązań, o których mowa w art. 91 ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, nie wymaga uzyskania opinii regionalnej izby obrachunkowej o możliwości spłaty zobowiązań, o ile zobowiązania te były przewidziane w prognozie kwoty długu i jednostka uzyskała pozytywną opinię regionalnej izby obrachunkowej o tej prognozie

– do odwołania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii.

Jak wynika z ww. zapisu art. 15zo pkt 1 KoronawirusU nadal odsyła on do ww. art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU, który został uchylony 1.1.2021 r.

Pierwsza analiza ww. regulacji prawnych prowadzi do wniosku, że organy wykonawcze jednostek samorządu utraciły jakiekolwiek możliwości „decyzyjne” w zakresie uchwał budżetowych, bowiem odesłanie do art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU nie obowiązuje. Analizując jednak podaną problematykę wnikliwej należy zwrócić uwagę na pewne aspekty natury prawnej. Otóż, o ile nie ma wątpliwości, że odesłanie do art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU jest już nieaktualne, o tyle istnieją pewne przesłanki do oceny możliwości stosowania art. 15zo KoronawirusU, nawet bez wspomnianej frazy: o których mowa w art. 15zn pkt 1 i 2. Należy bowiem zwrócić uwagę na fakt, że po wyeliminowaniu tej właśnie frazy, w „obrocie” prawnym pozostaje jednak pewna regulacja prawna. Co ciekawe, jest to regulacja kompletna pod względem konstrukcyjnym, aczkolwiek o dość szerokim spektrum stosowania. Zaniechanie stosowania art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU (przez odesłanie), nie umożliwia zasadniczo stosowania art. 15zo pkt 1 KoronawirusU w sposób samodzielny. Nie zawsze bowiem odesłanie do innej normy prawnej (uchylonej), może z automatu pozbawiać mocy regulację odsyłającą. Przy takim założeniu nie ma także ryzyka wystąpienia luki konstrukcyjnej.

Przepis art. 15zo pkt 1 KoronawirusU nabiera więc charakter samodzielnej, „samowystarczalnej” mocy prawnej, której nie można odmówić stosowania, choćby z punktu widzenia art. 7 Konst, z którego wynika, że organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Mając na względzie to założenie, warto też pamiętać, że art. 15zo KoronawirusU, w założeniu ustawodawcy miał na celu przekazanie kompetencji organom wykonawczym jednostek samorządu terytorialnego (tam gdzie w „normalnym” ustawodawstwie organy te już jej nie posiadały) w związku z ryzykiem istotnego naruszenia terminów i warunków realizacji zadań. Siłą rzeczy w zakres takiej kompetencji musi wchodzić uprawnienie do dokonywania zmian w budżecie, aby była realność wykonania tej normy prawnej.

W konsekwencji wychodzi na to, że nie ma jednoznacznych podstaw do odmowy stosowania tej normy prawnej. Jak każda norma, jej stosowanie to kwestia interpretacji, a ta jest zgodna z gramatyczną wykładnią, która ma pierwszeństwo przy interpretowaniu regulacji prawa publicznego.

Podsumowując powyższe przyjąć należy, że stosowanie art. 15zo KoronawirusU, jest kwestią otwartą. Wydaje się, że istnieją pewne przesłanki za samodzielnym jej stosowaniem, mimo uchylenia 1.1.2021 r. przepisu, do którego częściowo odsyłała, czyli do art. 15zn pkt 1 i 2 KoronawirusU. Przemawiają za tym względy systemowe, wykładni gramatycznej, a przede wszystkim kompletność legislacyjna art. 15zo KoronawirusU.