Co do zasady w skład grupy diagnostyczno‑pomocowej wchodzi jeden funkcjonariusz Policji i jeden pracownik socjalny. Jednak zespół interdyscyplinarny – na wniosek grupy diagnostyczno‑pomocowej – poszerza jej skład o przedstawicieli innych podmiotów – w zależności od potrzeb i konieczności oceny sytuacji oraz zaplanowania pomocy.
Co do zasady w skład grupy diagnostyczno‑pomocowej wchodzi jeden przedstawiciel każdej z instytucji, w tym jeden funkcjonariusz Policji i jeden pracownik socjalny. Taki model zapewnia interdyscyplinarność oraz zróżnicowanie kompetencyjne przy diagnozowaniu sytuacji i planowaniu pomocy. Zgodnie jednak z art. 9a ust. 12c ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej (dalej: PrzemDomU) zespół interdyscyplinarny, na wniosek grupy diagnostyczno‑pomocowej, poszerza skład grupy o przedstawicieli innych podmiotów niż wskazane w art. 9a ust. 11b PrzemDomU lub art. 9a ust. 12 PrzemDomU, działających na rzecz przeciwdziałania przemocy domowej – w zależności od potrzeb oraz konieczności dokonania oceny sytuacji i zaplanowania pomocy.
Przepis ten ma charakter bezwzględnie obowiązujący – zespół interdyscyplinarny jest związany wnioskiem grupy diagnostyczno‑pomocowej i nie ma prawa oceniać jego zasadności ani odmawiać poszerzenia składu. Oznacza to, że jeżeli grupa diagnostyczno-pomocowa uzna, że dla prawidłowego działania niezbędne jest powołanie do jej składu kolejnego funkcjonariusza Policji lub pracownika socjalnego, zespół interdyscyplinarny ma obowiązek uwzględnić ten wniosek i nie może samodzielnie uznać go za nieuzasadniony.
Należy jednak zachować ostrożność przy rozszerzaniu składu grupy diagnostyczno-pomocowej. Zbyt liczna obecność przedstawicieli instytucji może działać onieśmielająco na osoby objęte procedurą „Niebieskie Karty” i utrudniać im swobodne dzielenie się doświadczeniami związanymi z przemocą domową. Wrażliwość sytuacji wymaga stworzenia bezpiecznej, kameralnej przestrzeni, w której osoby doświadczające przemocy będą mogły otwarcie mówić o swoich przeżyciach. Dlatego rekomenduje się, aby skład grupy był adekwatny do potrzeb sprawy, ale jednocześnie nieprzesadnie rozbudowany.
