Lokalizacja anten telefonii komórkowej w uchwale w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

Analizując podaną problematykę należy zwrócić uwagę na treść art. 15 ust. 1 PlanZagospU, z którego wynika jednoznacznie, że do zasad sporządzenia planu miejscowego należy zasada zgodności z przepisami odrębnymi. Akt prawa miejscowego nie może być wydany z naruszeniem przepisów wyższego rzędu. Akty prawa miejscowego nie mogą wkraczać w materię ustawową, jak i być sprzeczne z regulacją ustawową. Konsekwentnie więc w art. 15 ust. 1 PlanZagospU ustanowiono zasadę sporządzenia projektu planu miejscowego zgodnie z przepisami odrębnymi. Naruszenie tej zasady daje, zgodnie z art. 28 ust. 1 PlanZagospU, podstawę do stwierdzenia nieważności. Jak zaś wynika z tej ostatniej regulacji – istotne naruszenie zasad sporządzania studium lub planu miejscowego, istotne naruszenie trybu ich sporządzania, a także naruszenie właściwości organów w tym zakresie, powodują nieważność uchwały rady gminy w całości lub części.

Wskazane wyżej regulacje stanowiły podstawę prawną do wydania rozstrzygnięcia nadzorczego Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z 17.8.2021 r. (Nr 111/2021; źródło: http://www.edzienniki.bydgoszcz.uw.gov.pl).  

Co istotne, w ramach wspomnianego rozstrzygnięcia Wojewoda zakwestionował legalność zapisów zakazujących (w ramach ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków) lokalizacji anten stacji telefonii komórkowej. W argumentacji zwrócono uwagę na istnienie przepisów odrębnych, z którymi plan miejscowy powinien być zgodny. Wskazano w tym zakresie na art. 46 ust. 1 WspTelekomU. Z tej regulacji wynika, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: mpzp), nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów GospNierU, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Z tej ostatniej ustawy, z art. 6 pkt 1 wynika z kolei, że celem publicznym jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz  wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności  publicznej i sygnalizacji. Natomiast ww. pojęcie łączności publicznej ma definicję w art. 4 pkt 18 WspTelekomU, gdzie postanowiono, że łącznością publiczną  jest infrastruktura telekomunikacyjna służąca zapewnieniu publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych w rozumieniu przepisów PrTelekom. Z kolei, definicja infrastruktury telekomunikacyjnej  została określona w art. 2 pkt 8 PrTelekom i oznacza urządzenia telekomunikacyjne, oprócz telekomunikacyjnych urządzeń końcowych, oraz w szczególności linie, kanalizacje kablowe, słupy, wieże, maszty, kable, przewody oraz osprzęt, wykorzystywane do zapewnienia telekomunikacji. 

Finalnie przyjęto, że skoro w art. 46 ust. 1 WspTelekomU, określono, że mpzp nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów GospNierU (jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi), to nielegalne będą zapisy zakazujące lokalizacji anten telefonii komórkowej.