Likwidacja tzw. kilometrówki dla osób prowadzących działalność gospodarczą

W przypadku wydatków związanych z używaniem dla potrzeb działalności gospodarczej samochodów osobowych, które nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych, wprowadzono uproszczony sposób kwalifikowania do kosztów podatkowych wydatków związanych z eksploatacją samochodu osobowego stanowiącego własność przedsiębiorcy. Nie będzie on już określał tych kosztów na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu, tzw. kilometrówki i nie będzie zobowiązany do prowadzenia tej ewidencji zgodnie z art. 23 ust. 5 Ustawy z 26.7.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm.; dalej PDOFizU). Podatnicy, którzy dla potrzeb działalności gospodarczej będą wykorzystywać samochód stanowiący ich własność, do kosztów uzyskania przychodów będą mogli zaliczyć wyłącznie 20% wydatków ponoszonych z tytułu używania takiego samochodu, w tym składek na jego ubezpieczenie (art. 23 ust.1 pkt 46 PDOFizU).

Jednocześnie bez zmian będzie obowiązywać tzw. kilometrówka dla pracowników wykorzystujących samochód prywatny do celów służbowych, wynikająca z art. 23 ust.1 pkt 36 w zw. z ust. 5 PDOFizU oraz art. 16 ust. 1 pkt 30 w zw. ust. 5 Ustawy z 15.2.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.; dalej PDOPrU). Nie zostały jednak podwyższone stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu.

Określono również zasady rozliczania kosztów używania samochodów osobowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej i do innych celów. Nie dotyczy to samochodów używanych przez pracowników. Przyjęto, że w przypadku wykorzystania samochodu osobowego innego niż ten, o którym mowa powyżej (w tj. art. 23 ust.1 pkt 46 PDOFizU), na tzw. użytek mieszany – można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 75% wydatków eksploatacyjnych. Możliwość zaliczenia do kosztów 100% takich wydatków dotyczyć będzie tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym w tym zakresie stosowane będzie powiązanie ze sposobem korzystania przez podatnika z samochodu osobowego zadeklarowanym dla potrzeb podatku VAT. W przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej: VATU), uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. Nie dotyczy to oczywiście podatnika, który na podstawie przepisów VATU nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a VATU (podatnik rozliczający 50% VAT naliczonego).

W przypadku ustalenia, że podatnik niezgodnie ze stanem faktycznym nie stosował, wymaganego przy samochodach używanych do celów mieszanych, ograniczenia w zaliczeniu do KUP, zasadę wynikającą z art. 23 ust. 1 pkt 46 PDOFizU (art. 16 ust. 1 pkt 51 PDOPrU) stosuje się od dnia rozpoczęcia używania przez podatnika danego samochodu osobowego.

W ramach przewidzianych limitów będzie uwzględniany również VAT, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi on podatku naliczonego oraz VAT naliczony w tej części, w której zgodnie z przepisami VATU podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy VAT.

Zasady te stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od 1.1.2019 r.