W wyroku w sprawie Grupa Lotos Trybunał orzekł, że wyłączenie z prawa do odliczenia kwoty VAT związanej z wydatkami podatnika na usługi noclegowe i gastronomiczne jest co do zasady zgodne z przepisami prawa unijnego (na podstawie tzw. klauzuli „standstill” – art. 176 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dz.Urz. UE L Nr 347, str. 1; dalej: VATDyr) z wyjątkiem przypadku, w którym podatnik nabywa usług i noclegowe i gastronomiczne, które następnie refakturuje na rzecz innych podatników w ramach świadczenia usług turystyki.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Trybunał wskazówki, w opinii ministerstwa finansów, możliwe, w zależności od celu nabywanych usług noclegowych lub gastronomicznych, jest przyjęcie następujących wniosków co do prawa do odliczenia VAT naliczonego z tego tytułu:

1) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług innych niż usługi turystyki, to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego;

2) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług turystyki, które podatnik rozlicza wg specjalnej procedury marży – art. 119 ustawy z 11.3.2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.; dalej: VATU), to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych nie będzie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego. Świadczenie usług turystyki opodatkowanych wg specjalnej procedury marży powoduje bowiem wyłączenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (art. 119 ust. 4 VATU);

3) jeżeli podatnik nabywa usługi noclegowe lub gastronomiczne w celu świadczenia usług turystyki, przy założeniu, że do ich opodatkowania będą miały zastosowanie ogólne zasady, to z tytułu nabycia takich usług noclegowych i gastronomicznych podatnikowi, powinno przysługiwać odliczenie VAT naliczonego. Zgodnie bowiem z tezą wyroku Trybunału, wyłączenie prawa do odliczenia w przypadku podatnika świadczącego usługi turystyki, w ramach których refakturuje on na rzecz innych podatników usługi noclegowe i gastronomiczne, jest sprzeczne z przepisami prawa unijnego.

Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy zawisłej przed sądem krajowym ma zatem ustalenie celu nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, w kontekście pojęcia usług turystyki na gruncie przepisów prawa unijnego oraz krajowego. Jak bowiem wskazał Trybunał, gdyby sąd odsyłający stwierdził, iż uchylenie przepisu zawartego w art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. a VATU nie miało żadnego wpływu na sytuację Grupy Lotos, to wyłączenie prawa do odliczenia VAT naliczonego od nabycia usług noclegowych i gastronomicznych, wchodziłoby w zakres klauzuli „standstill” przewidzianej w art. 176 akapit drugi VATDyr, a zatem nie stałoby w sprzeczności z przepisami art. 168 lit. a) VATDyr.

W tej konkretnej sprawie szczególnej zatem uwagi będzie wymagało rozstrzygniecie przez NSA kwestii, czy podatnik taki jak Grupa Lotos świadczy usługi turystyki na gruncie VATU i w związku z tym czy świadczone usługi podlegają opodatkowaniu VAT wg szczególnej procedury marży (art. 119 VATU). Biorąc pod uwagę, że wiele istotnych aspektów sprawy, które będą miały wpływ na ostateczną wykładnię interpretowanych przepisów, zostało pozostawionych do zbadania sądowi odsyłającemu (NSA), ministerstwo finansów informuje, że ostateczne stanowisko w sprawie wykładni przedstawionej w ww. wyroku TSUE, przedstawi po rozstrzygnięciu sprawy przez NSA.