• Od 4.4.2016 r. obwiązują nowe przepisy wynikające z likwidacji wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury i utworzenia stanowisk zastępcy Prokuratora Generalnego do Spraw Wojskowych, prokuratora do spraw wojskowych w prokuraturach okręgowych i prokuraturach rejonowych.
  • Komentarz (w wydaniu 3) szczegółowo wyjaśnia również zmiany w ustawie – Kodeks postępowania karnego.
  • Funkcjonariusz publiczny znajdzie w książce kompleksowe omówienie ustawy – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia oraz ustawy – Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.
  • Można pogłębić swą wiedzę i zapoznać się z najnowszymi pismami procesowymi m.in.: z zawiadomieniem o niekierowaniu wniosku o ukaranie,  z  wnioskiem o ukaranie, czy wnioskiem o uchylenie mandatu karnego.

Fragment tekstu z komentarza:

Art. 7 [Obowiązki Policji]

KOMENTOWANY PRZEPIS

Policja i inne organy w zakresie postępowania w sprawach o wykroczenia wykonują polecenia sądu oraz prowadzą w granicach określonych w ustawie czynności wyjaśniające.

1. Podstawowe obowiązki Policji. Podstawowym zadaniem polskiego ustawodawstwa jest stworzenie warunków gwarantujących rzeczywistą ochronę każdego człowieka przed przemocą, brutalnością i innymi zachowaniami naruszającymi dobro chronione przez prawo. Wynika on wprost z ustawy zasadniczej, którą jest Konstytucja RP. Niewątpliwie największe nadzieje w osiągnięciu tego celu pokładane są w Policji, z racji powierzenia tej instytucji wielu uprawnień. Głównym obowiązkiem Policji, nałożonym ustawą z 6.4.1990 r. o Policji, jest ochrona życia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, bezpieczeństwa i porządku publicznego (w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania), działania mające na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym (współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi), wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców, nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w ustawie z 22.8.1997 r. o ochronie osób i mienia (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1099 ze zm.), kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych oraz współdziałanie z policjami innych państw i ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych, a także prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA). Nie bez powodu na samym początku katalogu powinności policjanta umieszczono ochronę życia i zdrowia ludzi uczciwych oraz ich własności, ta bowiem część społeczeństwa nie tylko najbardziej zasługuje na szczególną troskę organów ochrony prawnej, lecz także najbardziej jest narażona na przemoc.

2. Czynności operacyjno-rozpoznawcze. W granicach swoich zadań Policja wykonuje czynności operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe. Wykonuje również inne czynności w przedmiotowym zakresie – na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego. Policjanci w toku wykonywanych czynności mają prawo np.: legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości, zatrzymywania osób w warunkach i trybie przewidzianym m.in. przepisami ustawy – Kodeks postępowania karnego, pozbawionych wolności, które korzystając z przerwy w odbywaniu kary, nie powróciły na czas do zakładu karnego, lub stwarzających bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa życia ludzkiego, jego zdrowia albo mienia, przeszukiwania osób i ich pomieszczeń w warunkach określonych przepisami Kodeksu postępowania karnego, dokonywania kontroli osobistej oraz przeglądania zawartości bagaży lub ładunku w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego. Policjanci mają prawo także żądania niezbędnej pomocy ze strony instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej, w nagłych przypadkach zaś – również ze strony innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, a nawet osób fizycznych. W przypadku niepodporządkowania się uprawnionym poleceniom policjanci mogą stosować środki bezpośredniego przymusu w postaci fizycznych, technicznych i chemicznych środków służących do obezwładniania czy konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów (np. kolczatki, której jednak nie można używać do zatrzymywania pojazdów jednośladowych), pałki służbowej, wodnych środków obezwładniających, psów służbowych, a także pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej (art. 16 PolicjaU). Warunkiem użycia któregokolwiek z wymienionych środków jest zasadność dyktująca taką potrzebę, niezbędną do osiągnięcia podporządkowania się uprawnionym poleceniom.

Zobacz także:


Więcej w module Informacja publiczna, bezpieczeństwo publiczne >>