Uchwała nadająca parkowi imię jest powszechnie obowiązującym aktem prawa miejscowego, podlegającym publikacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym (wyr. NSA z 4.10.2016r., II OSK 2064/16).

Miasto postanowiło nadać jednemu z parków imię. Rada gminy podjęła stosowną uchwałę, ale wojewoda stwierdził jej nieważność. W rozstrzygnięciu nadzorczym uznał, że rada nie mogła nadać parkowi imienia, ponieważ teren, na którym jest on zlokalizowany, nie należy w całości do miasta. Miasto zaskarżyło rozstrzygnięcie wojewody do WSA, który jednak oddalił skargę miasta. Skargę kasacyjną uwzględnił dopiero NSA, uchylając zarówno wyrok WSA, jak i rozstrzygnięcie nadzorcze wojewody.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, te zaś obejmują w szczególności sprawy zieleni gminnej i zadrzewień.

Ważne
Organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego dotyczące zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Do ustalenia zakresu (zasad) korzystania z obiektu użyteczności publicznej, jakim niewątpliwie jest park miejski, należy zaliczyć nadanie mu nazwy (art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z 8.3.1990 r. o samorządzie gminnym; t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 446 ze zm.).

Nadanie nazwy parkowi miejskiemu ma znaczenie powszechne, stanowiąc wyraz uporządkowania określonej przestrzeni miasta. Jest przykładem działania o charakterze organizatorskim podjętym w stosunku do określonego obiektu, spełniającego funkcję obiektu użyteczności publicznej.